Vóór de reis van de Israëlische premier Netanyahu naar de Verenigde Staten om president Barack Obama te ontmoeten, zeiden officials daar dat ze de hoop op de oprichting van een Palestijnse staat tijdens de ambtstermijn van de president hadden opgegeven. Men kan alleen maar denken, dat als het Palestijnse project mislukt tijdens de huidige regering, die de Palestijnse zaak steunt, en met een minister van Buitenlandse Zaken als John Kerry die zeer gemotiveerd is, dat dan de waarschijnlijkheid dat het ooit zal slagen, gaat vervagen.
 De Israëlische premier Netanyahu ontmoette de Amerikaanse president Barack Obama in Washington op 9 november 2015 (bron van de foto: Witte Huis video screenshot). |
Net zoals het boycotten en het markeren van Israëlische goederen uit de gebieden alleen maar hebben geleid tot massa-ontslag van duizenden Palestijnse arbeiders uit hun droombanen in de nederzettingen, zo laten de sprookjes over een binationale staat de Palestijnen achter met niets om naar uit te kijken voor al die jaren van wachten.
Helaas, naarmate de tijd verstrijkt, heeft de Palestijnse onverzettelijkheid ertoe geleid dat de Israëli's een zionistische onderneming hebben opgebouwd die gewoon niet kan worden weggedaan.
In feite is, ongeacht wat wij zeggen of denken, onze overeenkomst of onenigheid blijkbaar geen voorwaarde voor het voortbestaan van de Joden op het land dat ze van ons namen. Het gevaar is dat naarmate Israël groeit, er op een gegeven moment niet meer zo veel grondgebied over is voor een toekomstige Palestijnse staat.
Het venster van mogelijkheden voor een verandering wordt snel gesloten. De trieste waarheid is dat de terreuraanslagen door Hamas en de andere suïcidale organisaties, evenals Palestijnen die Israëlische burgers doodsteken op de straten, niets meer zijn dan manifestaties van onze hopeloosheid en zwakte. Erger nog, ze dienen de belangen van de Israëli's en versterken hun weigering om iets met ons te bereiken. We hebben niet één enkel persoon bij onze leiders, die een pragmatisch plan heeft dat kan worden toegepast om het proces te stoppen dat ons onverbiddelijk verwijdert van elke mogelijke politieke oplossing met de Israëli's.
Terwijl de groeiende golf van nutteloos terrorisme geen macht heeft om Israëls toenemende terughoudendheid om ons tegemoet te komen, te verslaan, wordt het steeds duidelijker dat onze leiders uiteindelijk tot het pijnlijke besef zullen komen dat de Palestijnse zaak nergens heen gaat. Het is jammer dat, wanneer de weegschaal voor onze ogen doorslaat, onze uiteindelijke, realistische aanvaarding van het bestaan van de staat Israël als het thuisland van de Joden ten koste gaat van zoveel onnodig lijden en dood.
Alles wat we aanbieden aan de Israëliërs zijn onze fouten en onze onrealistische eisen. Eén ervan bestaat uit het plaatsen van de hoofdstad van Palestina in het hart van de hoofdstad van de staat Israël. Een ander voorbeeld is de belachelijke eis over de "terugkeer" van miljoenen Palestijnse vluchtelingen op het grondgebied van de staat Israël - waarvan de Joden weten dat dit de demografische zelfmoord zou zijn voor hun land, wat alleen fysiek mogelijk is als de Israëli's plotseling zouden verdwijnen.
Voor onze onuitvoerbare eisen kijken we naar de Europeanen voor steun, terwijl zij slechts geïnteresseerd zijn in het winnen van tijd en in lippendienst aan de lokale islamisten, terwijl er in feite niets wordt gedaan voor onze zaak.
Zo hebben we onlangs vanuit een onterecht gevoel van zelfvertrouwen openlijk onze wens uitgesproken om de Joodse staat te willen vernietigen. Daarom eisen wij Jeruzalem op voor onszelf en dringen aan op het recht van de "terugkeer" van de Palestijnse vluchtelingen en dreigen de Joden, dat als ze onze voorwaarden niet accepteren, wij de oprichting van een binationale staat zullen eisen in heel Palestina.
Onze eisen zijn het gevolg van de hebzucht van onze leiders, die niet willen dat er een Palestijnse staat naast Israël komt. Ze willen een Palestijnse staat in plaats van Israël. Ze misleiden zichzelf door te denken dat het Westen werkelijk de Palestijnse zaak steunt, in de hoop dat het markeren van producten die uit de nederzettingen komen, Israël zal laten instorten zoals Zuid-Afrika.
In werkelijkheid, terwijl het Westen in feite de joden haat, ziet het de Arabieren niet als veel beter. Het Westen ondersteunt de Palestijnse zaak slechts uit angst voor een islamitische Arabische Lente die in hun eigen achtertuin wordt uitgevoerd, in plaats van ver weg in het Midden-Oosten. Wij gokken erop dat het Westen ons zal steunen tegen de zionisten, maar zelfs de radicale islamisten weten dat de westerse steun een terugkeer van de kruisvaarders zal betekenen in ons land.
Onze leiders hebben nog niet de ware bron van Israëls sterkte kunnen identificeren, en daarmee hebben ze een fatale fout gemaakt. Net als Hezbollah interpreteren wij de politieke linkerzijde van Israël als een teken van zwakte en verdeeldheid, en beschouwen de Israëlische samenleving als één lange interne onenigheid, en zien we Israël als een papieren tijger. Wat we niet begrijpen, is dat die ruzie met elkaar en het gebrek aan blinde overeenkomst de fundamenten zijn van de Israëlische democratische eenheid, en geen tekenen dat Israël uit elkaar valt, zoals we zo vurig verlangen.
Wat we in feite hebben ontdekt, is het kruiperige Israëlische Links, dat denkt dat ze ons voor de gek kunnen houden en bedriegen met afgezwakte versies van de zionistische doelen, of ons kunnen verleiden met economische beloften om ons maar minder van hen te laten verwachten. We voelen hun hypocrisie, arrogantie, minachting, en hoe ze ons betuttelen alsof we dom zijn. Dat is de reden waarom de Palestijnen altijd het Israëlische Rechts hebben gerespecteerd: ze vertellen altijd de waarheid, ook al is die voor ons vervelend om te horen.
Nu proberen de Israëli's ons te omzeilen door middel van overeenkomsten met Arabische landen. Ze kunnen niet veel bieden aan de Arabieren, met uitzondering van de vooruitgang in technologie, landbouw en geneeskunde. En ze hebben nu allemaal een gemeenschappelijke vijand: Iran.
Je kunt er zeker van zijn dat de Israëli's zichzelf niet wijsmaken dat de Arabieren hen ooit zullen beschouwen als iets anders dan een vorm van kanker in het hart van het Midden-Oosten. Zij baseren zich alleen op hun eigen kracht, en het kan hen niet bijzonder veel schelen als wij of de rest van de wereld het erover eens zijn. Paradoxaal genoeg, hoe meer ze zich versterken en stoppen met proberen met ons te onderhandelen, hoe meer wij onze bereidheid zullen blootleggen om met hen een overeenkomst te sluiten.
International toezicht is niet ter sprake. De Israëli's zijn achterdochtig, en de Palestijnen zijn hebzuchtig en reageren alleen negatief.
Degenen die denken dat Israël immoreel is, omdat het gebruik maakt van kracht, begrijpen niet dat het zonder geweld te gebruiken, door Hamas, ISIS en Fatah zou worden vernietigd.
De Europese poging om Israël te verzwakken met territoriale concessies, welke het voor de Palestijnen mogelijk zou maken om vanaf de Westelijke Jordaanoever raketten af te schieten op de Israëlische steden en de belangrijkste luchthaven, verhoogt alleen maar de Palestijnse honger om Israël weg te vagen, en het maakt de Israëliërs slechts onverzettelijker.
In het licht van de Palestijnse vastbeslotenheid om geen politieke oplossing te bereiken, maar een demografische vernietiging van Israël door een binationale apartheid staat, lijkt het duidelijk dat de Israëli's doorgaan met een versterkte onwil om iets met ons te doen willen hebben. Al deze acties van onze kant zullen slechts leiden tot unilaterale beslissingen door Israël, zoals de terugtrekking uit de Gazastrook en uit delen van de Westelijke Jordaanoever. Na het zien van de resultaten van hun terugtrekking uit Gaza zullen de Israëli's ongetwijfeld denken dat ze gek zouden zijn om ons ooit de controle over de grens met Jordanië te geven, uit angst voor een massale infiltratie van wapens en terroristische agenten. Ze kunnen gewoon nieuwe grenzen trekken rond hun nederzettingsblokken, en de rest aan de Palestijnen overlaten.
Of ze kunnen gewoon bijvoorbeeld de stad Um el-Fahm afstaan, die zich al jarenlang openlijk laat aanzien als Palestijns. Als dat gebeurt, is het bijna zeker dat Hamas dat grondgebied zal overnemen. Hamas zal dan de activisten van de Palestijnse Autoriteit doden of ze van de daken gooien, zoals ze dat deden in Gaza, waardoor ze aan de wereld bewijzen dat Israël juist handelde zoals zij hebben gedaan.
De suggestie dat de Israëli's zouden instemmen met een multinationale troepenmacht langs de grens met Jordanië, om wapens, ISIS of andere terroristen te voorkomen de grens over te steken, is een fantasie. Wat doen internationale troepen als de eerste kogel wordt afgevuurd? Ze vluchten! Ze waren niet in staat tot het voorkomen van de slachting in Syrië, in Irak, en helaas, ze kunnen niet eens de veiligheid in hun eigen landen garanderen.
Op het einde zullen we een Israël zien, dat sterker en nog terughoudender is dan voorheen toen ze de Palestijnen nog vertrouwden, en wij zullen onze droom van een Palestijnse staat voor altijd hebben verloren.