Wat doe je als het thuis een hel is geworden?
Als u de Palestijnse president Mahmoud Abbas was, dan zou u de aandacht afleiden van al die rommel, en wel zo snel mogelijk.
Om te beginnen probeert Abbas de internationale gemeenschap bang te maken door ze te laten geloven dat zonder verhoogde druk op Israël de Palestijnse Autoriteit (PA) gedwongen zal zijn om zijn toevlucht nemen tot eenzijdige maatregelen, zoals een poging om nieuwe "feiten op de grond" te creëren in de Westelijke Jordaanoever.
Vervolgens dreigt Abbas ermee de Palestijnse oproep te vernieuwen voor het bijeenroepen van een internationale conferentie voor vrede in het Midden-Oosten en de retorische aanvallen tegen Israël te intensiveren.
Ten slotte heeft Abbas de kunst van financiële afpersing geperfectioneerd. Elke maandag en donderdag dreigt de PA-president als het ware ontslag te nemen en/of de PA te ontbinden. Deze tactiek heeft een tweeledig doel: het koude harde Europese en Amerikaanse contante geld, en de blik weg te nemen die gericht is op de onrust in de PA.
Abbas wil de ogen van de wereld op Israël gericht zien - en op Israël alleen. Op die manier zal de felle strijd die achter de schermen woedt om de opvolging in de top van de Palestijnse leiders op de Westelijke Jordaanoever, ver weg blijven van de schijnwerpers.
Deze week kondigde Abbas' woordvoerder Nabil Abu Rudaineh aan dat de Palestijnse Autoriteit de coördinatie met Egypte, Saoedi-Arabië en Jordanië doet om "feiten op de grond" te creëren en zo een Palestijnse staat te vestigen.
Dat persbericht was bedoeld om de internationale duimschroeven voor Israël aan te draaien. De dreiging om "feiten op de grond creëren" was een directe boodschap aan de VS en de EU dat ze maar beter Israël verder onder druk kunnen zetten - en sneller - of anders is de Palestijnen geen andere mogelijkheid overgelaten dan te bouwen in Area C van de Westelijke Jordaanoever, momenteel onder exclusieve Israëlische controle.
Maar Palestijnse bouw in Area C is niet slechts een bedreiging. In feite, en dankzij de financiële en logistieke steun van de EU, zijn de Palestijnen al begonnen met de bouw van projecten in sommige delen van de Westelijke Jordaanoever.
Wat de PA wil, is de volgende reactie van de internationale gemeenschap: "Oh mijn god, we moeten iets doen om het vredesproces te redden. We moeten nog meer druk op deze Israëliërs zetten voordat de zaken uit de hand lopen."
De PA streeft naar een aan Israël opgelegde oplossing door de internationale gemeenschap. Dit is al wel duidelijk voor enige tijd, en de PA-woordvoerder laat in zijn recente aankondiging geen ruimte over voor twijfel. Abbas heeft geen enkele intentie om terug te keren naar de onderhandelingstafel met Israël. Waarom onderhandelen wanneer de westerse mogendheden bereid zijn om alles te doen wat Israël op de knieën brengt?
Als onderdeel van deze strategie heeft Abbas vorige week opnieuw een oproep gedaan voor een internationale conferentie om een "manier van het oplossen van de Palestijnse zaak" te bespreken Volgens de PA-president heeft de internationale gemeenschap afspraken bereikt dat Syrië, Libië en Iran in staat moeten zijn het Israëlisch-Palestijnse conflict op te lossen.
Dit is niets anders dan opnieuw een Abbas-angst-tactiek. De radicale islam en het terrorisme, zo moeten we dus geloven, zullen worden overwonnen door het oplossen van het Israëlisch-Palestijnse conflict. De voorzitter van de PA wenst dit te planten in de hoofden van het Westen, door een directe link tussen de Islamitische Staat terreurgroep (ISIS) en het Israëlisch-Palestijnse conflict.
Maar Abbas zou er goed aan hebben gedaan zijn bronnen te checken. ISIS en de andere terreurgroepen, die momenteel de Arabische wereld aan het vernietigen zijn, geven geen moer om de Israëlische nederzettingen of checkpoints. Evenmin staat een twee-staten-oplossing op hun wensenlijst. Deze groepen hebben een andere agenda - de wereld te veroveren en de oprichting van een islamitisch rijk. Op weg naar het bereiken van hun doel zullen deze islamitische terroristen de "afvalligen" en "ongelovigen" met inbegrip van Abbas en andere Arabische leiders vermoorden.
"De oproep van president Abbas voor een internationale conferentie geeft de toestand van verwarring weer, waarin hij zich wentelt," zo merkte de voormalige Palestijnse minister Hassan Asfour op. "De oproep is ontworpen om te zoeken naar een onduidelijk en oude formule, maar het heeft geen legitimiteit." Asfour merkte op dat er geen behoefte was aan een dergelijke conferentie, in het licht van het feit dat de VN in 2012 al een Palestijnse staat erkende.
Dus wat precies probeert Abbas nu te bereiken? Voor het grootste deel zijn de Palestijnse politieke analisten ervan overtuigd dat de tachtig-jarige president, die op het punt staat het elfde jaar van zijn regeringstermijn van vier jaar in te gaan, gewoon op zoek is om de teugels van de macht in handen te houden. De beste manier om dit te doen is, zo stellen zij, door het aanhoudend gezoem over internationale conferenties en potentiële Palestijnse eenzijdige bewegingen aan de grond.
Om de Palestijnse show door te laten lopen tot aan zijn laatste dag, moet Abbas de aandacht afleiden van de strijd van de opvolging die de afgelopen dagen in de kijker kwam. Top-Fatah-ambtenaren dringen er bij hem op aan een plaatsvervangend voorzitter te benoemen, in de hoop een machtsvacuüm te voorkomen na zijn vertrek van het toneel om een of andere reden.
Deze ambtenaren hebben Abbas lang getolereerd om de PA te leiden alsof het zijn privé bezit was. Onder de critici zijn Jibril Rajoub, Tawkif Tirawi, Mohammed Dahlan, Salam Fayyad en Yasser Abed Rabbo - die zichzelf allemaal beschouwen als potentiële opvolgers van zijn zetel.
 Mohamed Dahlan (rechts), een voormalige PA-veiligheidscommandant in de Gazastrook, is één van de belangrijkste critici en rivalen van PA-president Mahmoud Abbas (links), en hoopt hem te verslaan in het presidentschap. (Afbeelding bronnen: US State Dept, M. Dahlan Office) |
Ondertussen lijkt de voorkeur van Abbas voor een kandidaat als vice-president niemand minder te zijn dan Saeb Erekat, de hoofdonderhandelaar van de PLO, die onlangs werd opgewaardeerd naar de post van PLO-secretaris-generaal. Deze keuze valt echter niet goed bij de lagere Fatah-ambtenaren, van wie velen zich verzet hebben tegen pogingen om de weg vrij te maken voor Erekat om de volgende Palestijnse president te worden.
Er bestaat een directe link, maar dat is niet, zoals Abbas het stelt, één tussen ISIS en het Israëlisch-Palestijnse conflict. De ware directe link is die van de urgentie dat Abbas thuis het faillissement voelt van een afbrokkelend imperium en ook van zijn intimidatie van de internationale gemeenschap. Met andere woorden, als Abbas hitte voelt, dan wordt Israël in het vuur geworpen.
Khaled Abu Toameh is een bekroonde journalist, gevestigd in Jeruzalem.