12 februari 2016 was een dag van nieuwe hoop voor het lijden van de christenen in het Midden-Oosten, toen Paus Franciscus van Rome en Patriarch Kirill van Moskou elkaar in Havana op Cuba ontmoetten voor een gezamenlijke boodschap aan de wereld. Na het beloven de geschiedenis te zullen veranderen betreffende het schisma tussen het Oosterse- en Westerse christendom, plaatsten ze de hedendaagse meedogenloze vervolging van christenen bovenaan hun agenda:
"Onze blik moet in de eerste plaats gericht zijn op die gebieden van de wereld waar christenen het slachtoffer zijn van vervolging. In veel landen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika worden hele families, dorpen en steden van onze broeders en zusters in Christus volledig uitgeroeid. Hun kerken zijn barbaars verwoest en geplunderd, hun heilige voorwerpen ontheiligd, en hun monumenten verwoest..."
Dit waren geen lege woorden. Het patriarchaat van Moskou heeft grote sommen geld verzameld van haar getrouwen om de vervolgde christenen uit Syrië te helpen. Ook werkte de rooms-katholieke kerk, en speciaal de Franciscaner orde, op eigen risico in Syrië om het lijden daar te verlichten.
Bij toeval was de secretaris-generaal van de Wereldraad van Kerken (WCC), Olav Fyske Tveit (uitgesproken als te rijmen op "state", dus 'tveet') toen in het Midden-Oosten. Alleen was hij daar niet om enige bezorgdheid te tonen over de christenslachtoffers van de islamitische milities in Syrië en Irak. Evenmin had hij tijd voor de vervolging van de Kopten in Egypte, die blijven doorgaan, ondanks de inspanningen van President Abdel Fattah el-Sisi, om de aanslagen door moslims op christelijke kerken te onderdrukken.
Zoals velen al wel hebben geraden, kwam Tveit naar Jeruzalem om een decennia oude obsessie nastreven van de WCC met Palestina, Palestina en Palestina, welke echter ten koste gaat van de Midden-Oosten christenen en elders, zoals in een eerder artikel werd uitgelegd. Bij een dienst in een kerk in Jeruzalem, met als gastheer de Lutherse Arabische bisschop Munib Younan, en begeleid door de aartsbisschop van Zweden, was Tveit daar voor het lanceren van "Zeven Weken van Water 2016".
Wij kunnen het aan anderen overlaten een beschrijving te geven van deze plechtige onzin-ceremonie en ons concentreren op de "preek" (of liever gezegd, de agressieve pseudo-christelijk politieke toespraak) die werd afgeleverd door Tveit. Hij is beschikbaar voor download op de relevante web-pagina van de WCC. Maar eerst overwegen we enkele fundamentele definities.
Palestijnse propagandisten verspreiden voortdurend valse beschuldigingen dat Israël het Palestijnse water steelt. Deze beschuldigingen zijn vele malen grondig weerlegd en moeten worden gerangschikt onder de rubriek van typisch Palestijnse propagandaleugens. Het maakt de propagandisten zelf niet ongerust, terwijl ze die maar blijven herhalen tegen elke nieuwkomer.
Een persoon die dergelijke leugens voor de eerste keer hoort, misschien van een Palestijnse geestelijke, gelooft het naïef en moet worden gedefinieerd als een onschuldige bedrogene. Iemand die deze leugens jaar in en jaar uit herhaalt, ondanks de vele kansen om de waarheid te leren kennen, en die zelfs dat langdurige mechanisme bestendigd, is een schaamteloze leugenaar.
Tot de eerste categorie behoorde in een moment van ongebruikelijke en overhaaste beslissing, Martin Schulz, de anders zo voorzichtige voorzitter van het Europees Parlement. Toen hij Israël in februari 2014 bezocht, werd hij in Ramallah ook geconfronteerd met een dergelijke valse verklaring door een Palestijnse jongen, die zelf een slachtoffer was van het Palestijnse onderwijssysteem. Hetzelfde onderwijssysteem dat al gedurende twee decennia de huidige golf na golf van misleide teenager-terroristen produceert.
Geschokt door wat hij hoorde, voegde Schulz een verklaring toe op het laatste moment in de toespraak die hij hield voor de Knesset. De Israëlische wetgevers, die de leugen onmiddellijk als zodanig herkenden, braken uit in een luid rumoer en sommige liepen later weg. Vervolgens voegde Schulz aan de gepubliceerde versie van zijn toespraak een ontkenning toe, met het effect dat hij slechts herhaalde wat hij had gehoord, zonder de tijd te nemen om de feiten te controleren. Ook de leider van de weglopers, Naftali Bennett, ging naar Brussel om te streven naar een verzoening met de heer Schulz en hem zelfs een oude munt presenteerde als teken van vriendschap. Beide mannen beseften dat zij respectieve fouten hadden gemaakt en beide verontschuldigden zich.
Onder anderen deze auteur heeft vervolgens in een artikel de waarheden en onwaarheden van deze zaak uitgelegd. Bovendien had de WCC jarenlang een mechanisme, met haar Oecumenische Water Netwerk (EWN), om met water om te gaan in het algemeen, maar speciaal met het Palestijnse water. Een dergelijk mechanisme, zo mogen we aannemen, moet rekening houden met de weerlegging van alle Palestijnse leugens en de irrelevante claims over deze kwestie, in ieder geval sinds 2014. Tveit's zogenaamde "preek" herhaalde ze toch even vrolijk weer.
Afgezien van de nodige uitingen in bijbelse citaten en theologische gemeenplaatsen, laten we overgaan tot het hart van de "preek", waarin Tveit beschuldigingen uitspreekt tegen Israël, waarin hij onwankelbaar is als een evangelie-waarheid vanuit de "Verdedigingingsgroep van Palestina, EWASH." Hij zegt: "80% van het grondwater onder de bergen van Palestina wordt helemaal naar Israël gepompt; en de Palestijnen houden slechts 20% van het beschikbare water over."
Dit is een ongelooflijke claim: dat Israël 80% van het water van de Palestijnen steelt en het helemaal naar Israël zou pompen. Onnodig te zeggen dat een dergelijke apparatuur van pompen en leidingen niet eens bestaat. De waarheid die hier volledig wordt ondergedompeld, is heel anders. Bijna de hele Palestijnse bevolking is geconcentreerd in een aantal steden en dorpen in de centrale bergketen die loopt van noord naar zuid (Jenin, Nablus, Ramallah, Bethlehem, Hebron). Het is ook hier dat de neerslag geconcentreerd is, die wordt aangevoerd door de heersende wind uit het westen. Veel van dit water echter stroomt naar de ondergrondse rotsformaties in het oosten (vooral naar Jericho), of naar het westen, waar het in bronnen terecht komt in het pre-1967 Israël. Dus is de enige persoon die Tveit aan de kaak kan stellen voor deze "diefstal" de Schepper van de wereld.
Evenmin is de situatie uniek. Vergelijkbare gevallen zijn er elders op de planeet. Het standaardantwoord is een overeenkomst waarbij de begunstigden van deze situatie een bepaald percentage van hun water teruggeven aan degenen die wonen waar de regen viel. Natuurlijk, er is geen standaardformule voor de berekening van het percentage, aangezien het van lokale factoren zal afhangen. Bovendien sloten Israël en de Palestijnen een dergelijke overeenkomst in 1995 als onderdeel van het Akkoord van Oslo II. In de afgelopen jaren is de hoeveelheid neerslag gedaald, maar Israël blijft de overeengekomen hoeveelheid water teruggeven en zelfs nog meer.
Met andere woorden, de centrale beschuldiging van de Palestijnen – dat Israël water van hen steelt is al weerlegd voor meer dan twintig jaar. Niettemin blijven de Palestijnse propagandisten – aangezien de waarheid hen noch hun enthousiaste publiek van Israëlhaters deert – deze leugen verspreiden.
Tveit citeerde verder ook wat het EWASH zegt: "Gemiddeld ontvangt Ramallah meer regenval dan Londen. Het gemiddelde waterverbruik per hoofd van de bevolking in Londen is echter 150 liter/dag, vergeleken met 70 liter/dag voor een gemiddelde Palestijn. Aan de andere kant is de consumptie per hoofd voor Israël 300 liter/dag."
Het maakt niet uit of deze cijfers kloppen of gewoon nog meer leugens zijn. Het punt hier is dat de cijfers volstrekt irrelevant zijn. Israëls verplichting aan de Palestijnen berust uitsluitend op de hoeveelheid regen die valt in de bergen. Hoeveel dit uitwerkt per hoofd van de bevolking is afhankelijk van heel iets anders: hoeveel Palestijnen er zijn om het te gebruiken. De verplichting is hetzelfde, of de gebieden van de Palestijnse Autoriteit nu slechts honderd Palestijnen of honderd miljoen Palestijnen bevat. Als de Palestijnen zijn betrokken bij een bevolkingsexplosie die hun bevolking om de twintig jaar verdubbelt, zoals zij beweren (naar waarheid of niet), dan is dat volledig hun eigen verantwoordelijkheid en niet die van Israël.
Bijgevolg moeten beschuldigingen tegen Israël over die getallen van waterverbruik per inwoner tot nul en generlei waarde worden verklaard en onmiddellijk worden geweigerd en genegeerd. Wanneer de Palestijnen u confronteren met dergelijke gegevens per hoofd van de bevolking, zoals ze altijd doen, moet u weten dat ze u proberen te verblinden met irrelevante informatie. Net als Tveit dat doet.
Wat Tveit moet hebben gedacht en gesproken, terwijl hij serieus de Palestijnen wilde helpen, had hij moeten uitleggen waarom de Israëli's genieten van zo veel meer water per hoofd van de bevolking – om de schitterende tegenstelling te tonen van de Israëlische oplossing van haar voormalige waterproblemen ten opzichte van de volslagen incompetentie van de Palestijnse Autoriteit om met de eigen problemen om te gaan. En de Palestijnen aan te sporen om te leren van Israël, in plaats van Israël tevergeefs te belasteren. Het hele Oecumenische Water-Netwerk, als het al iets waard is, zou het Israëlische model wereldwijd moeten aanbevelen.
Tot een paar jaar geleden was Israël zeer gevoelig voor de scherpe wisselingen in de jaarlijkse regenval. Nu is het probleem opgelost door een combinatie van wetgeving en technische initiatieven, met de recycling en terugwinning van ongeveer 80% van het afvalwater. Nieuwe ontziltingsinstallaties zijn gebouwd langs de Middellandse Zeekust, zodat Israël nu een overvloed aan water heeft om mee te beginnen. Dit alles kost geld, zodat de Israëli's meer voor hun water betalen en er is een straffende waterprijs voor alles boven een wettelijk bepaald niveau aan water per hoofd van de bevolking.
Onder de Palestijnse Autoriteit is alles het tegenovergestelde. Tot 30% van hun water wordt geschat verloren te gaan in de systemen die het water moet afleveren. Afvalwater wordt vrijgelaten en vervuilt het land van de Palestijnse Autoriteit omdat een deel bergafwaarts stroomt en het Israël net zo goed vervuilt. Het enige wat wordt gerecycled, zijn enkel, zoals door Tveit, de smerige oude water-leugens. Aangezien het de Palestijnse Autoriteit (PA) aan een kust ontbreekt, gaf Oslo II hen permissie van de oostelijke berg-bronnen gebruik te maken, wat ze nauwelijks doen. Bovendien hoeft een zeer groot aantal Palestijnen de waterrekeningen niet te betalen, of ze stelen gewoon het water via illegale verbindingen met een waterleidingnetwerk. Het is hetzelfde als met de Palestijnse elektriciteit: facturen worden niet betaald en illegale verbindingen worden straffeloos gemaakt.
In plaats van welke wetten dan ook te handhaven, bestelt de Palestijnse Autoriteit gewoon meer water en meer elektriciteit uit de Israëlische netwerken. Maar zij betalen ook de rekeningen niet. Meestal zijn er honderden miljoenen shekels aan achterstallige betalingen.
 Israël besteedde honderden miljoenen dollars in de afgelopen jaren aan het bouwen van waterontziltingsinstallaties aan de Middellandse Zee, zodat Israël nu een overvloed aan water heeft. Op hetzelfde moment verspreiden Palestijnse propagandisten voortdurend valse beschuldigingen dat Israël het Palestijnse water steelt. - Hierboven afgebeeld, de VS-ambassadeur in Israël, Daniel Shapiro, bezoekt de Hadera ontziltingsinstallatie op 26 juli 2012. (Afbeeldingsbron: Amerikaanse ambassade Tel Aviv) |
Laat niemand u misleiden met claims dat Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever het Palestijnse water zouden stelen. De belangrijkste nederzettingsblokken zijn aangesloten op het Israëlische waterleiding-netwerk, zodat zij het Israëlische water betalen en ontvangen.
De derde claim die Tveit ontleende aan het EWASH is, dat "slechts 1,5% van de aanvragen door de Palestijnen voor het graven van putten en andere waterfaciliteiten in gebied C is goedgekeurd door de Israëlische autoriteiten in de afgelopen 4 jaar." Iedereen met een goed begrip van hydrologie moet voor dit feit applaudisseren. Gebied C (waar de Palestijnse bevolking altijd klein is geweest) omvat dorre of semi-dorre gebieden, waar het graven van putten strikt moet worden gecontroleerd.
Deze situatie kan worden gezien in de Gazastrook. Hier vindt door de natuurlijke rotsformaties het omgekeerde plaats: regenwater dat valt in Israël stroomt ondergronds naar Gaza. Dat is waarom Gaza een vruchtbare oase was gedurende de millennia in de menselijke geschiedenis. Aangezien de Palestijnse Autoriteit in 1993 (onder de Oslo Akkoorden) werd opgericht in Gaza, en Hamas de macht greep in 2007, heeft de proliferatie van het ongecontroleerde boren door Palestijnen geleid tot een daling van het niveau van het grondwater en een aantasting door het zeewater. Het heeft het grondwater ondrinkbaar gemaakt. De inwoners van Gaza hebben Gods gave vernietigd, die ze genomen hebben van Israël en die aan hen is gegeven. Dus importeren ze nu alleen nog maar drinkbaar water vanuit het water-zuinige Israël.
De Zeven Weken van Water van de WCC blijven effectief gedurende zeven weken van hersenspoeling. Zoals de WCC zijn vuile water giet in de hoofden van de kerkleden, zo vult het ook de hoofden van de naïeve onwetende christenen en het zal worden geslikt door de zichzelf christen noemende Israël-haters, alsof ze zichzelf shots gaven van een klasse A drug. Wat de ellende van de christenen van het Midden-Oosten betreft, zal de WCC er, zoals gebruikelijk in slagen deze te verwijderen uit zijn agenda, omwille van "Palestina".
Met betrekking tot Tveit zelf, hij heeft niet langer een excuus voor het herhalen van de leugens. Als hij echt volstrekt onwetend is over de waarheid, kan hij dat aantonen door de onwetendheid tot nu toe toe te geven, en het uitdrukken van spijt, en het annuleren van zijn Natte Zeven Weken. Wij hebben er geen vertrouwen in dat er hoe dan ook iets van een echte evaluatie van de zaak zal zijn die van belang is voor hem of hen die zijn zoals hij is.
Een van Tveits voorgangers, Konrad Raiser, heeft eens toegegeven dat de WCC ten onrechte de waarheid buiten beschouwing had gelaten. Het was gedaan, zo zei hij, in haar houding naar Sovjet-dissidenten toe. Maar het was slechts een zonde van nalatigheid, gemakkelijker om te betreuren. In ieder geval heeft hij het toegegeven pas nadat hij was afgetreden en de Sovjet-Unie was verdwenen.
De huidige WCC heeft haar zonden vermenigvuldigd door de oprichting van een alfabetische soep van dochterondernemingen, die allemaal tegen Israël pleiten: EAPPI, KP, EWN, PJP,... (vergeet de vindingrijke titels waarvoor ze staan). EAPPI bijvoorbeeld werft vrijwilligers uit kerken over de hele wereld om hun hoofd voor drie maanden lang te vullen met Palestijnse beschuldigingen. Drie maanden – want dat is het langste visum dat Israël verleent aan bezoekers die beweren toeristen te zijn. De goedbedoelde vrijwilligers krijgen niet de gelegenheid aangeboden om die beschuldigingen tegen Israël te verifiëren. Ze worden verplicht om de volgende drie maanden in hun eigen kerken te besteden met rond te gaan met het herhalen van de beschuldigingen. De waarheid werd niet alleen genegeerd, maar het werd een systematische onbeduidendheid.
Malcolm Lowe is een Brits geleerde, gespecialiseerd in de Griekse filosofie, het Nieuwe Testament en interreligieuze betrekkingen.