Turkije heeft gedreigd om zich terug te trekken uit de deal gericht op het terugdringen van illegale immigratie naar de EU, als de EU niet voor eind juni toegeeft aan de Turkse eis een visumvrije regeling te bieden aan 78 miljoen Turken.
Als Ankara woord bij daad voegt, zou het de sluizen opnieuw open zetten, waardoor mogelijk miljoenen migranten uit Afrika, Azië en het Midden-Oosten, via Turkije richting de EU bewegen.
Volgens de EU-Turkije-deal, die op 20 maart van kracht werd, ging Turkije akkoord met het terugnemen van migranten en vluchtelingen die via de Egeïsche zee de illegale oversteek van Turkije naar Griekenland maakten. In ruil daarvoor stemde de EU ermee in 72.000 in Turkije verblijvende Syrische vluchtelingen in de EU te herplaatsen, en zei het Turkije toe de komende vier jaar 6 miljard euro per jaar aan bijstand te betalen.
EU-officials beloofden tevens de EU-toetredingsgesprekken met Turkije tegen eind juli te hervatten, en de visumvrije toegang voor Turkse staatsburgers tot de Schengen-zone tegen eind juni door te voeren.
Om voor de visumregeling in aanmerking te komen heeft Turkije tot 30 april om aan 72 voorwaarden te voldoen. Hieronder vallen: de veiligheids-eigenschappen van Turkse paspoort tot EU-standaarden verhogen; het delen van informatie over nagemaakte en frauduleuze documenten die gebruikt worden om naar de EU te reizen, en het toezeggen van werk-visums aan niet-Syrische migranten in Turkije.
De Europese Commissie, het bepalende orgaan van de Europese Unie, zei dat het een op 4 mei een rapport uit zou brengen waarin het oordeelt of Turkije voldoet aan de eisen voor visum-liberalisering.
Tijdens een hoorzitting in het Europarlement op 21 april, onthulde Marta Cygan, directeur van de Commissie's migratie-tak, dat Ankara tot dusver pas aan 35 van de 72 eisen voldoet. Dit impliceert dat het niet waarschijnlijk is dat Turkije in staat is de overige 37 eisen voor 30 april te realiseren - een periode van minder dan 10 dagen.
Maar volgens Turkse vertegenwoordigers, voldoet Turkije aan alle eisen en is het nu aan de EU om de visumliberalisatie goed te keuren -- of anders.
Toen hij de Europese raad op 19 april in Strasbourg toesprak, zei de Turkse premier Ahmet Davutoglu de migrantenaanwas in Griekenland tot een gemiddelde van 60 per dag te hebben verminderd, vergeleken met vele duizenden tijdens het hoogtepunt van de crisis, eind 2015. Davutoglu zei vervolgens dat dit bewijst dat Turkije zijn plichten vervult heeft, en de deal niet langer zal honoreren als de EU de visumvrije regeling niet voor 30 juni rond krijgt.
President van de Europese Commissie, Jean-Claude Juncker, staat erop dat Turkije aan alle 72 eisen moet voldoen om in aanmerking te komen voor de visumregeling, en dat deze eisen niet verminderd worden. Maar Europese vertegenwoordigers - onder gigantische druk om de deal met Turkije intact te houden - zullen zich verleid voelen voor de Turkse eisen te zwichten.
EU-immigratie-commissaris Dimitris Avramopoulos gaf op 20 april toe dat het voor de EU geen kwestie van aantallen of voorwaarden is, maar een van "hoe snel het proces verloopt." Hij voegde hieraan toe: "Ik geloof uiteindelijk, dat als we op deze manier doorgaan, de doelen zullen worden behaald."
Enkel en alleen Europese vertegenwoordigers treffen blaam voor het feit dat zij zichzelf op deze manier laten chanteren. In hun haast de aanwas van migranten te stoppen, hebben Europese officials het Turkije toegestaan twee losstaande zaken te vervlechten. Namelijk a) ongehinderde migratie richting Europa en b) een einde aan visumeisen voor Turkse burgers.
De oorspronkelijke criteria voor de visumregeling werden in december 2013 opgesteld - meer dan twee jaar voor de EU-Turkije-deal - door middel van de zogeheten Visum Liberaliseringsdialoog, en de daaraan verwante Hertoetredings-overeenkomst. In die overeenkomst gaat Turkije ermee akkoord dat zij derde wereldburgers terugnemen nadat deze de EU via Turkije illegaal betraden.
Door nu te verklaren dat de visumdeal-eisen niet langen bindend zijn omdat de aanwas van migranten in Griekenland is verminderd, onderhandelen Turkse vertegenwoordigers als kooplui op Istanbuls Grand Bazaar, en dansen ze rondjes om de kansloze Europese vertegenwoordigers.
Of, zoals Erdogan onlangs stelde: "De EU heeft Turkije meer nodig dat Turkije de EU."
De EU bevindt zich nu in een klassieke catch-22-situatie. Grote aantallen islamitische migranten bewegen zich richting de EU, ongeacht of de EU een visumvrije regeling voor Turkije goedkeurt.
Critici van de visumliberalisering vrezen nu dat miljoenen Turkse burgers uiteindelijk naar Europa migreren. Inderdaad, veel analisten zijn van mening dat Erdogan de visumregeling ziet als een mogelijkheid om Turkije's "Koerdische probleem" naar Duitsland te exporteren.
De Beierse minister van financiën bijvoorbeeld, is bezorgd dat door Erdogans vervolging van Koerden in Turkije, miljoenen gebruik zullen maken van de regeling om naar Duitsland te vluchten. "We importeren een intern Turks conflict, waarschuwde hij, en voegde daaraan toe: "Uiteindelijk zullen er minder migranten per boot verschijnen, maar meer per vliegtuig."
In een bepaald inzichtgevend essay, schrijft de Duitse analist Andrew Hammel:
"Laten we de cijfers eens bekijken. Er leven nu 16 miljoen Turkse burgers van Koerdische komaf in Turkije. Er bestaat een lange geschiedenis van vervolging door Turkse overheden tegen etnische minderheden, inclusief marteling, gedwongen herplaatsing, en andere onderdrukkende middelen. De huidige conservatief-nationalistische Turkse overheid strijdt een open oorlog tegen verscheidene Koerdische rebellen-groepen, zowel binnen als buiten Turkije.
"Dit betekent dat de huidige wet, zoals deze heden wordt toegepast door de coalitie in de echte wereld (niet die in de Duitse wetboeken), zijn er mogelijk zo'n 5-8 miljoen Turkse Koerden die in aanmerking kunnen komen voor asiel en bescherming. Dat is slechts een gok, het aantal kan hoger liggen, maar waarschijnlijk niet veel lager.
"Als de visumplicht volledig opgeheven wordt, kunnen al deze personen een goedkoop vliegticket naar een willekeurig Duits vliegveld boeken, het woord 'asiel' mompelen en een jarenlang durend juridisch proces triggeren, met een goede kans op permanent verblijft.
Hammel vervolgt:
"Er wonen reeds 800.000 Koerden in Duitsland. Zoals migratieonderzoekers weten verhoogt het hebben van bestaande familiebanden in het land van aankomst de kans op en schaal van migratie gigantisch... Aangezien Turkse Koerden waarschijnlijk arriveren zonder Duits te spreken en met beperkte arbeidsvaardigheden, net zoals de huidige migranten, waar gaat de extra 60-70 miljard euro per jaar [10 miljard euro per jaar voor elke 1 miljoen migranten], om hen van woningen, voedsel, uitkeringen, medische zorg, onderwijs en Duitse lessen te voorzien, dan vandaan komen?"
En uiteindelijk, "de belangrijkste, meest fundamentele, dringende vraag van allemaal":
"Waarom zou een vredig, stabiel en welvarend land als Duitsland een gewelddadig etnisch conflict importeren uit een distante hoek van de wereld die niets met Duitsland van doen heeft, en waar 98% van de Duitsers niets van weet of er om geeft?"
Turks-Koerdisch geweld is nu gemeengoed in Duitsland, dat zo'n drie miljoen mensen van Turkse origine huist -- waarvan ongeveer een vierde Koerdisch is. Duitse inlichtingen-vertegenwoordigers schatten dat zo'n 14.000 van deze Koerden actieve aanhangers van de PKK zijn, een militante groep die sinds 1974 voor Koerdische onafhankelijkheid strijdt.
Op 10 april raakten honderden Koerden en Turken slaags in München, en tientalen vochten met elkaar in Keulen. Tevens op 10 april, raakten er vier mensen gewond toen Koerden en Turken slaags raakten in Frankfurt. Op 27 maart werden er bijna 40 mensen gearresteerd nadat Koerden een demonstratie van zo'n 600 Turkse demonstranten aanvielen in de Beierse stad Aschaffenburg
Op 11 september 2015, raakten tientallen Koerden slaags in Bielefeld. Op 10 september vochten meer dan duizend Koerden en Turken in Berlijn, en tientallen in Frankfurt.
Op 3 september vochten meer dan 100 Koerden in Remscheid. Op 17 augustus vielen Koerden een Turkse moskee in Berlijn-Kreuzenberg aan. Tijdens oktober 2014, raakten honderden Koerden en Turken slaags bij het hoofd-metrostation in München.
In een essay voor de Financial Times, getiteld "De EU verkoopt haar ziel voor een deal met Turkije, schreef columnist Wolfgang Münchau:
"De deal met Turkije is verdorvener dan wat ik ooit in moderne Europese politiek heb gezien. Op de dag dat EU-leiders de deal ondertekenden, bekende Erdogan kleur: "Democratie, vrijheid en de rule of law.... Voor ons hebben deze woorden absoluut geen enkele waarde meer." Op dat moment had de Europese Raad het gesprek met de Turkse premier Ahmet Davutoglu moeten beëindigen, en hem naar huis sturen. Maar in plaats daarvan maakten ze een deal met hem -- geld en nog veel meer in ruil voor hulp met de vluchtelingencrisis."
Soeren Kern is een Senior Fellow aan het in New York gevestigde Gatestone Institute. Hij is tevens Senior Fellow voor Europese politiek aan de in Madrid gevestigde Grupo de Estudios Estratégicos / Strategic Studies Group. Volg hem op Facebook en Twitter.