De Koerden hebben een gezegde: "Wij hebben geen andere vrienden dan de bergen". In Afrin konden echter zelfs de bergen hen niet beschermen tegen de Turkse gevechtsvliegtuigen en de islamitische milities die met Ankara verbonden waren. Hoewel de video's van angstaanjagende executies zeker niet nieuw zijn in de tragische oorlog in Syrië, is deze video in elk geval opgenomen door een terroristische groepering die opereert onder het bevel van een NAVO-land, Turkije.
De video toont leden van Syrische milities die het lijk misbruiken van Amina Omar, een vrouwelijke Koerdische strijder die ook bekend stond als "Barin Kobani". Ze werd vermoord tijdens de verdediging van Afrin, een stadskanton in Syrië dat werd aangevallen door het Turkse leger van Recep Tayyip Erdogan.
In de video wordt Omar, die tot de vrouwelijke afdeling van de Koerdische Volks Bescherming eenheden (YPG) behoorde, een "vrouwelijk varken" genoemd en een soldaat stapt op haar borst. De ontheiliging van haar lijk symboliseerde uiteindelijk niet alleen de woestheid van de vijanden van de Koerden, maar ook het gevoel van een enorm, ondraaglijk moreel en politiek verraad dat de Koerden door toedoen van hun Westerse bondgenoten ondergingen.
"Schande: het Westen sluit de ogen voor het lot van de Koerden," schreef Ivan Rioufol in de Franse Le Figaro. "Zij vochten met ons mee in de oorlog tegen ISIS. Erdogan bestempelt dit kleine volk met bewapende vrouwen, die hun haren in de wind laten waaien en religie in de privésfeer houden, als 'terroristen'.
De Westerse media hebben het lot van de Koerden, de mensen die ISIS voor ons versloegen, genegeerd.
"Mijn zus Barin heeft samen met de coalitie in Raqqa, en op vele andere plaatsen, gestreden tegen de Islamitische Staat " zo vertelde Omars broer aan The Times in de stad Kobane. "Hoe kan er sprake zijn van rechtvaardigheid of vertrouwen tussen bondgenoten wanneer de coalitie haar eigen voordeel boven haar moraal stelt en Turkije toestaat ons aan te vallen, en dat met NAVO-wapens?
 Afbeelding: Vrouwelijke strijders van de Koerdische Volks Bescherming eenheden (YPG) bij de stad Kobane, Syrië, op 20 juni 2015. (Foto door Ahmet Sik/Getty Images) |
De meeste Westerse leiders zijn "oorverdovende stil" over de Koerden die lijden onder een illegale Turkse invasie, zei Sandeep Gopalan, een professor in de rechten aan de Universiteit van Deakin in Melbourne. Alle Europese kanselarijen hebben de Koerden aan hun lot overgelaten.
Denk alleen maar aan wat de Britse minister van Buitenlandse Zaken, Boris Johnson, tweette: "Turkije heeft gelijk als het zijn grenzen veilig wil houden". Het Westen gaf de Turken groen licht om de Koerden af te slachten.
Erger nog was een oproep in de New York Review of Books die ons eraan herinnert:
"De Turkse aanval op Afrin was helemaal niet uitgelokt. Tijdens het grootste deel van de Syrische oorlog was Afrin zelfs zo vredig dat het een toevlucht haven werd voor tienduizenden vluchtelingen - van wie sommigen nu voor de tweede keer vluchteling zijn. In de door hen gecontroleerde kantons hadden de door Koerden geleide troepen een voor Syrië unieke oase van lokaal zelfbestuur, vrouwenrechten en seculiere bestuur tot stand gebracht."
De strijd in Afrin was een verschrikkelijke nederlaag voor de Koerden in Syrië, met verschrikkelijke gevolgen. Minstens 820 Koerdische strijders werden in de actie gedood. Vele andere doden moeten nog worden bevestigd. Ter vergelijking: 660 Koerden werden gedood tijdens gevechten onder de noemer van de Syrische democratische strijdkrachten, gesteund door de Verenigde Staten, in de strijd om Raqqa, de facto Syrische hoofdstad van het ISIS-kalifaat, te bevrijden.
Robert Ellis vergeleek Afrin met het Sudetenland in de jaren dertig:
"Twee dagen voor het overdragen van het Sudetenland aan nazi-Duitsland in München in september 1938, verwierp de Britse premier Neville Chamberlain de kwestie als "een ruzie in een ver land tussen mensen van wie we niets weten". Hetzelfde geldt voor de houding van het Westen ten aanzien van de aanval van Turkije op de Koerdische enclave Afrin in het noordwesten van Syrië."
In de vroege ochtend van 30 september 1938 stonden Groot-Brittannië, Frankrijk en Italië de nazi's toe om het Sudetenland, een regio van Tsjecho-Slowakije, te annexeren. De Tsjecho-Slowaakse regering verzette zich, maar haar westerse bondgenoten, vastbesloten om oorlog "tot elke prijs" te vermijden, waren bereid om met Adolf Hitler te onderhandelen. Het Verdrag van München bracht echter geen vrede in Europa, maar oorlog.
Net zoals de Tsjechen tevergeefs zijn opgeofferd, heeft het Westen de Koerden de afgelopen drie jaar drie keer verraden. De eerste keer in Kobane, de belegerde Koerdische stad aan de grens met Turkije, waar in de strijd slechts "de hulpeloosheid van het Westen tegenover de radicale jihad aan het licht werd gebracht". De bewoners vochten om te ontsnappen aan een zekere dood onder ISIS. Na Kobane werden de Koerden in september vorig jaar in de steek gelaten tijdens hun referendum voor onafhankelijkheid van Irak. Nu zijn ze verraden in Afrin, het Syrische kanton waar veel minderheden uit de Syrische oorlog hun toevlucht namen.
Toen de Westerlingen eind 2014 besloten direct in te grijpen om van het ISIS-kalifaat af te komen, stuitten ze op een duidelijk probleem. Hoe zou het Westen de islamisten kunnen verslaan wanneer we niet langer bereid zijn om onze troepen en levens ter plaatse op het spel te zetten? Via de Koerden. Het waren de Koerdische strijdkrachten die de eerste hulp verleenden aan de Yazidi's die op de vlucht waren voor de genocide die ISIS tegen hen voerde. Duizenden Yazidi's kwamen in massagraven terecht of werden gevangen genomen en als seksslavinnen te werk gesteld. Toen begon Duitsland wapens naar de Koerden te sturen. Nu worden de Yazidi's in Afrin opnieuw vervolgd- door de Turkse bondgenoten.
De Franse filosoof Bernard-Henri Lévy vertelde onlangs aan Le Figaro:
"De tragedie die de Koerden meemaken is tekenend van een ongekende verzwakking van het Westen. Is het een equivalent van de slag bij Adrianopel, die voorafging aan de val van Rome? Ik hoop van niet. Maar de berusting is zo'n grote schandvlek... een van die schijnbaar absurde micro-evenementen die een verandering in de wereld aangeven. Het is niet de eerste keer dat het Westen zijn bondgenoten of broederlanden zo teleurstelt. Dat was het geval tijdens de opkomst van het nazisme. En vervolgens, met de overgave van de helft van Europa aan het communisme".
De Koerden waren onze ideale bondgenoten. Zij stelden hun steden, zoals Erbil, open voor tienduizenden Iraakse christenen die door ISIS uit Mosul waren verdreven. Iraaks Koerdistan is vandaag de dag de enige plaats in het Midden-Oosten die, samen met de staat Israël, onderdak en bescherming biedt aan alle religies en minderheden. Volgens het voormalig Europees parlementslid Paulo Casaca heeft de Koerdische regionale regering het grootste respect getoond voor alle minderheden die in andere delen van Irak op grote schaal zijn vervolgd.
Een oproep die werd ondertekend door de Franse intellectuelen Pascal Bruckner, Bernard Kouchner en Stephane Breton verklaart:
"Het zou een onvergeeflijke morele fout zijn om ze in de steek te laten. De Syrische Koerden hebben die islamisten verslagen die de ergste aanvallen in onze geschiedenis hebben veroorzaakt. De Turks-islamitische gruweldaden in Afrin beloven niets goeds. Wanneer jonge Koerdische strijders met bewonderenswaardige moed door de jihadisten worden gevangen genomen, worden ze gemarteld, afgeslacht en in stukken gesneden. Deze barbaarsheid is onhoudbaar. De Koerden zijn ook onze enige bondgenoten in de regio en hebben hun effectiviteit in het veld bewezen. Als we ze in de steek laten, zal er niemand zijn die ons kan helpen om nieuwe terroristische explosies tegen ons in te dammen. Tenslotte bouwen de Syrische Koerden aan een democratische samenleving die het etnische en confessionele pluralisme en de gelijkheid tussen mannen en vrouwen respecteert. Dit zal van grote invloed zijn in een regio die verscheurd is door tirannie".
Voor het Westen doemt nu een nieuw "syndroom van München" op. De Koerden, zelfs als ze geen staat verdienden, waren op zijn minst onze bescherming waard, vooral na ons te hebben geholpen om degenen die onze keel doorsneden op de boulevards van Parijs tegen te houden.
Giulio Meotti, cultureel redacteur van Il Foglio, is Italiaans journalist en auteur.