 Vijandigheid jegens Christenen waart door West-Europa, waar in 2019 christelijke kerken en symbolen dag na dag doelbewust werden aangevallen. De kwestie haalde de krantenkoppen in april 2019, toen de iconische kathedraal Notre Dame in Parijs op verdachte wijze in brand vloog. Echter, sindsdien verhullen de Europese media de feiten opnieuw. (Foto door Veronique de Viguerie / Getty Images) |
Vijandigheid jegens Christenen waart door West-Europa, waar in 2019 christelijke kerken en symbolen dag na dag doelbewust werden aangevallen.
Gatestone Institute heeft duizenden krantenverslagen, politieprocessen, parlementaire onderzoeken, berichten op sociale media en gespecialiseerde blogs uit Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland, Ierland, Italië en Spanje beoordeeld. Het onderzoek toont aan dat in 2019 ongeveer 3000 christelijke kerken, scholen, begraafplaatsen en monumenten in Europa werden vernield, geplunderd of onleesbaar gemaakt - een recordjaar voor antichristelijke heiligschennis op het continent.
Geweld tegen christelijke sites komt het meest voor in Frankrijk, waar kerken, scholen, begraafplaatsen en monumenten worden vernield, ontheiligd en verbrand; gemiddeld drie per dag volgens overheidsstatistieken. In Duitsland vinden er volgens de politieprocessen gemiddeld twee aanvallen per dag plaats tegen christelijke kerken.
Aanvallen op christelijke kerken en symbolen komen ook veel voor in België, Groot-Brittannië, Denemarken, Ierland, Italië en Spanje. De aanvallen betreffen overwegend rooms-katholieke sites en symbolen, hoewel in Duitsland ook protestantse kerken worden aangevallen.
De daders van de antichristelijke aanvallen - waaronder daden van brandstichting, ontlasting, ontheiliging, plunderingen, spot, godslastering, satanisme, diefstal, urineren en vandalisme - worden zelden betrapt. Indien opgespoord censureren de politie en media vaak informatie over hun identiteit en etnische achtergronden. Van veel verdachten wordt gezegd dat ze psychische stoornissen hebben; als gevolg hiervan worden veel antichristelijke aanvallen niet gecategoriseerd als haatmisdrijven.
In Frankrijk en Duitsland valt de stortvloed aan antichristelijke aanvallen samen met de recente massale immigratie uit de moslimwereld. Het ontbreken van officiële statistieken over daders en motieven maakt het onmogelijk om precies te achterhalen hoeveel aanvallen kunnen worden toegeschreven aan antichristelijke moslims of jihadis.
In Spanje worden aanvallen op kerken en kruisen daarentegen overwegend uitgevoerd door anarchisten, radicale feministen en andere extreem-linkse activisten, die ernaar streven dat het christendom permanent uit de openbare ruimte wordt verwijderd.
De beweegredenen van de antichristelijke aanvallen, die het publiek onverschillig lijken te laten, vallen in vier categorieën:
Vandalisme. De meeste aanvallen op christelijke locaties in Europa zijn vandalistisch. Alhoewel vaak zonder expliciete antichristelijke bedoelingen, lopen ze uit in ontheiliging wanneer ze zich richten op objecten en symbolen die heilig zijn voor christenen. Vanuit strikt juridisch perspectief zijn dergelijke misdaden moeilijk te vervolgen als haatmisdrijven: volgens de wetten van de meeste Europese landen moeten officieren van justitie bewijzen dat het vandalisme specifiek werd gemotiveerd door vijandigheid jegens christenen of christendom.
Diefstal. Veel aanvallen hebben financiële motieven. In Frankrijk, Duitsland en elders hebben dieven kerkklokken, heilige metalen voorwerpen en zelfs afvoerleidingen gestolen, kennelijk met het doel om die artikelen aan schroothandelaren te verkopen. In Groot-Brittannië is bijna de helft van alle kerken op de Nationale Historische Lijst van Engeland geplunderd. Veel van de misdaden worden toegeschreven aan zeer georganiseerde bendes die drones, online kaarten en GPS positioneringssystemen gebruiken om eerst hun doelen via luchtfotobeelden te identificeren en vervolgens hun ontsnappingsroutes uit te stippelen. De plunderingen bestaan vooral uit diefstallen van metaal, waarbij hele daken worden verwijderd van historische religieuze locaties, aldus het erfgoedbureau Historisch Engeland.
Politiek. Sommige aanvallen, vooral die tegen het rooms-katholicisme, dat door sommige radicale feministen en radicale secularisten als een symbool van patriarchale macht en autoriteit wordt beschouwd, zijn politiek van aard. Zulke aanslagen zijn onder meer het bekladden van kerken en religieuze symbolen met politieke graffiti, veelal anarchistisch of feministisch van aard. In Genève, Zwitserland, werd bijvoorbeeld het iconische Internationale Monument voor de Protestantse Reformatie, ook bekend als de Muur van de Reformatie, vernield met veelkleurige verf die een regenboog vormt, een symbool van de LHBT-groepen.
Religie. Veel aanvallen die religieus of spiritueel van aard lijken, weerspiegelen een diepgewortelde vijandigheid tegenover het christendom. Zulke aanvallen bestaan uit het besmeren van afbeeldingen van Jezus Christus of beelden van Maria, de moeder van Jezus, met uitwerpselen. Andere aanvallen betreffen de verontreiniging of diefstal van hosties, die volgens rooms-katholiek geloof worden omgezet in de werkelijke aanwezigheid van Christus wanneer ze gewijd zijn. Sommige van deze aanvallen kunnen het werk zijn van satanisten, die de gewijde hostie gebruiken in een ritueel dat de Zwarte Mis wordt genoemd.
Dergelijke aanvallen, vooral op de essentie van rooms-katholieke overtuigingen, lijken gericht te zijn op het intimideren of lastigvallen van katholieken of het beletten dat zij hun geloof uitoefenen. Deze aanvallen, die wel voldoen aan de definitie van haatmisdrijven, vormen een directe bedreiging voor de vrijheid van godsdienst in Europa, maar vervolgingen zijn zeldzaam.
Juan Pedro Quiñonero, al meer dan 35 jaar correspondent in Parijs voor de Spaanse krant ABC, legt uit:
"De ontheiligingen hebben een duidelijk antichristelijk karakter. De met haat doordrongen vandalen willen hun acties een duidelijke antireligieuze dimensie geven. In de afgelopen maanden hebben antisemitische bendes Joodse begraafplaatsen ontheiligd en hun acties met "swastika's" ondertekend. In het geval van de ontheiliging van katholieke kerken is vandalisme niet "ondertekend". Het spreekt voor zich: afschuwelijke vertekeningen van de figuur van Christus aan het kruis en de ontheiliging van het hoofdaltaar."
Europese media, die vaak aanvallen op moslims uitvergroten, hebben de neiging kwaadwillige acties tegen christenen te bagatelliseren. De kwestie van antichristelijk vandalisme werd zelden gemeld door de Europese media tot februari 2019, toen vandalen in twee weken negen kerken aanvielen. De kwestie haalde opnieuw de krantenkoppen in april 2019, toen de iconische kathedraal Notre Dame in Parijs op verdachte wijze in brand vloog. Echter, sindsdien verhullen de Europese media de feiten opnieuw.
De Franse krant Le Monde heeft het gebruik door de regering van de term "antichristelijke daden" betwist en politici gewaarschuwd de kwestie niet te "instrumentaliseren":
"Meer dan duizend gebeurtenissen per jaar, gemiddeld drie per dag: het aantal is hoog, maar wat valt er onder? Kunnen we echt spreken van 'profanaties' - een term met een zware lading- die een aanval op de heiligheid van een plaats van aanbidding impliceert?
"Ideologische motieven zijn in de minderheid: het gaat vooral om diefstal en vandalisme. De daders zijn vaak minderjarig."
Annie Genevard, een Franse parlementslid voor de centrumrechtse republikeinse partij, heeft opgeroepen tot een parlementair onderzoek om de aard en motivaties van antichristelijke aanvallen beter te begrijpen. In een interview met de Franse krant Le Figaro zei ze:
"Onlangs werden twee vreselijk ernstige daden van vandalisme gepleegd op symbolische plaatsen en dit schokte me enorm. Een paar dagen geleden, brand in de kerk van Saint Sulpice, een kerk die opmerkelijke kunstobjecten herbergt: er is bijna een miljoen euro aan schade en kunstobjecten zijn onherstelbaar verloren! En enige tijd geleden braken vandalen in de basiliek van Saint Denis en beschadigden gebrandschilderde ramen en het orgel. Saint Denis is niet alleen een plaats van de christelijke eredienst, het is de necropolis van de koningen van Frankrijk! Het is een ontmoetingsplaats tussen onze nationale geschiedenis en onze christelijke wortels. Dat men dit monument durft aan te vallen is echt schokkend, niet alleen voor christenen, maar voor veel burgers, ongeacht hun overtuigingen. Wanneer een antichristelijke daad wordt gepleegd, keren we de rug naar de geschiedenis van Frankrijk, dat een intieme band heeft met de christelijke religie.
"Een christelijk graf of een kerk aanvallen, ongeacht de motivatie van de auteur, is een manier om een deel van onze collectieve identiteit aan te vallen, omdat het christendom en zijn monumenten onze cultuur, onze geschiedenis en onze landschappen hebben gevormd. Pogen Christelijke gebouwen te vernietigen of beschadigen zijn een manier om het verleden weg te vagen. In een tijdperk waarin het meest absolute culturele relativisme overheerst, is het des te ernstiger dat enkele van onze oudste en meest waardevolle monumenten in gevaar zijn. Een beschaving die zijn verleden zou ontkennen en zich daarvan afkeren is een verloren beschaving. Ik denk dat dit verontrustend is en er behoefte is aan een krachtig politiek antwoord.
In een interview met het Italiaanse tijdschrift Il Timone zei de bisschop van Fréjus-Toulon, Dominique Rey, dat de aanvallen op kerken in Europa plaatsvinden in de context van een Europese samenleving gekenmerkt door secularisme, nihilisme, hedonisme, cultureel en moreel relativisme , consumentisme en het wijdverbreide verlies van het gevoel voor het heilige. Hij merkte op:
"In het verleden leefden zelfs degenen die zeiden dat ze niet-christelijk waren in een culturele context gekenmerkt door het christendom ... wortels die zijn verlaten door onze cultuur en door onze samenlevingen. Toen de christelijke wortels, die de gemeenschappelijke noemer waren, verwijderd werden, wendden mensen zich tot het communitarisme, wat leidde tot een sociale fragmentatie die tot een breuk leidde. Om een gemeenschappelijke basis van waarden en referentiepunten te vinden, moet Europa zijn christelijke wortels weer centraal stellen...
"Er is een evolutie van godslastering tegen monumenten, maar ook tegen het katholieke geloof zelf. In het verleden werd, zelfs als men geen christen was, de uitdrukking van het heilige gerespecteerd. We worden geconfronteerd met een ernstige bedreiging van de vrijheid van religie. Secularisme mag geen afwijzing zijn van het religieuze, maar een principe van neutraliteit dat iedereen de vrijheid geeft om zijn geloof te uiten.
"We zijn getuige van de convergentie van laïcisme – de Franse interpretatie van secularisme, dat de gelovigen slechts naar de privésfeer degradeert en waar elke religieuze denominatie banaal of gestigmatiseerd is - met de overweldigende opkomst van de islam, die de ongelovigen en degenen die de Koran verwerpen aanvalt. Aan de ene kant worden we door de media bespot... en aan de andere kant is er de versterking van het islamitisch fundamentalisme. Dit zijn twee verbonden realiteiten."
De Franse politieke analist Jérôme Fourquet laat in zijn boek - Franse archipel: geboorte van een meervoudige en verdeelde natie - zien hoe de ontkerstening van Frankrijk plaatsvindt in de context van massale migratie vanuit de moslimwereld. Hij levert uitgebreide statistische gegevens - bijvoorbeeld dat minder dan 5% van de Fransen op zondag regelmatig de mis bijwoont - om aan te tonen dat de onthechting van Frankrijk van het christendom zo ver gaat dat het land nu effectief 'postchristelijk' is. Hij schrijft:
"Er is een groeiende ontkerstening, die leidt tot de 'terminale fase' van de katholieke religie...Gedurende honderden jaren structureerde de katholieke religie diepgaand het collectieve geweten van de Franse samenleving. Vandaag is deze samenleving de schaduw van wat het ooit was. Er is een grote verandering in beschaving aan de gang."
Soeren Kern is a Senior Onderzoeker bij het in New York gevestigde Gatestone Institute.