Toen de voormalig militante islamisten zichzelf bestempelden als als pro-EU-hervormers en in 2002 de macht grepen in Turkije, lanceerden zij een propagandacampagne die bedoeld was om één duidelijke boodschap over te brengen aan liberale Turken en het wantrouwende Westen: "Wees niet bang. We zijn hier om burgerlijke vrijheden te vergroten." Ze hadden deels gelijk: zij waren er om burgervrijheden te vergroten — maar alleen die van vrome moslims.
Erdogan's regerende AK-partij betoogde op gepassioneerde wijze (en in redelijkheid) dat het campus-verbod op hoofddoekjes opgeheven moest worden, omdat dit het recht van studentes zich te kleden zoals zij willen, schendt. Immers, wat is er mis mee als een studente zich kleedt op een manier die haar geloof uitdraagt? Toch? Tot dusver dus geen vuiltje aan de lucht.
Echter, er was een klein probleem: de AK-partij had nooit enige interessen in het vergroten van burgervrijheden, op campus of waar dan ook; het was haar missie vrijheden te vergroten voor de grote vrome soennitische meerderheid, terwijl de vrijheden van anderen ingeperkt werden. Eerlijkheid gebiedt te vermelden dat niemand gedwongen werd een hoofddoek te dragen, maar Erdogan & Co hebben hun minachting voor moderne vrouwelijke klederdracht nooit onder stoelen of banken gestoken. Een paar weken terug zei Erdogan: "laat ze hun minirokjes en inkijk maar koppig verdedigen... wij blijven werken aan het opvoeden van generaties die trouw zijn aan hun geloof en geschiedenis."
In 2010 stuurde de Hogere Onderwijsraad, een orgaan bestuurd door de AK-partij, een waarschuwing naar een universiteit waarin vermeld stond dat "studenten onder geen beding gestraft of uit het klaslokaal verwijderd mogen worden, voor welke kleding dan ook."
Het gold als expliciete steun voor de hoofddoek. Ondertussen schenden korte rokjes kledingvoorschriften en staan deze bloot "groepsdruk vanuit buurten". Onlangs nog, een middelbare school-docent zijn leerlingen dat zij het verdienen verkracht te worden als zij geen hoofddoek dragen. Niet-islamtische symbolen zijn niet verboden, maar niemand draagt ze. Wederom, "druk vanuit de buurt."
Maar er speelt meer — en dat heeft niets te maken met klederdracht.
Eén voorbeeld volstaat voor het begrijpen van de AK-partij's visie op "vrijheden": vrijheid voor de hoofddoek en andere vormen van vroomheid, en de gevangenis voor afwijkende opvattingen.
In 2009, tijdens een openbare toespraak van toenmalig minister-president Recep Tayyip Erdogan, hielden twee studentes, Berna Yilmaz en Ferhat Tüzer, een protestbord omhoog waarop "We willen geen zelf-gefinancierd onderwijs". Zij zitten sindsdien in de gevangenis, aanklagers eisen 15 jaar en ze worden beschuldigd van lidmaatschap van een terroristische organisatie.
In de herfst van 2010, een paar dagen voordat de overheid het campus-verbod op hoofddoekjes ophief, hielden studenten buiten het campusgebouw een protestbord omhoog waarop "Wij willen gratis onderwijs" en "Vrijheid voor Berna en Ferhat". Dit alles terwijl de toenmalige president Abdullah Gul een er een toespraak hield. Zoals gebruikelijk greep de politie in met excessief geweld en werden de demonstranten opgepakt.
Het patroon is sindsdien alleen maar verslechterd.
Naargelang de islamisten hun macht consolideerden door verkiezing na verkiezing te winnen, zetten zij hun maskers af. Zij hoefden niet langer te doen alsof zij hervormingsgezinde liberale moslims waren. Intimidatie door de politionele krachten van de staat zijn inmiddels routine geworden bij het onderdrukken van kritische of dissidente stemmen.
In 2012 beboette een zogenaamde onafhankelijke — edoch door de AK-bestuurde —waakhond belast met het overzien van overzeese media een TV-station onder de beschuldig dat het een aflevering van "De Simpsons" had uitgezonden waarin "God voor schut werd gezet, een karakter het geloof van een ander karakter belachelijk maakte, religieuze opvattingen werden beledigd en zelfs alcoholconsumptie werd aangemoedigd."
In 2013 werd de wereldbekende Turkse pianist Fazil Say veroordeeld tot een opgeschorte gevangenisstraf van 10 maanden voor het twitteren van "Wherever there is jack-off, (a) cheap-jack, (a) thief, (a) jester, all are Allahists;" en voor het retweeten van het bekende twaalfde-eeuwse vers van de Perzische geleerde Omar Khayyam: "You say rivers of wine flow in heaven; is heaven a tavern for you? You say two heavenly virgins await each believer in heaven; is heaven a brothel for you?"
Onlangs overvielen Turkse inspecteurs van het Ministerie van Financiën een peilster, twee dagen nadat zij een poll publiceerde die aantoonde dat de steun voor de AK-partij tot onder de 40% was gezakt. Deze publicatie verscheen 3,5 maand voordat het het land op 7 juni naar de stembus gaat voor de parlementaire verkiezingen.
Murat Gezici, eigenaar van de "Gezici Research Company" zei dat inspecteurs zijn kantoor op 24 februari bezochten om de financiële boekhouding, contracten, werknemers en zelfs parttime waarnemers van zijn bedrijf na te kijken. Ze vonden geen eigenaardigheden. Gezici voegde hier echter aan toe dat het geen routine-inspectie betrof. Hij claimde dat de regerende partij met zijn poll-uitslagen in de maag zat en dat zij middels intimidatie wilde bewerkstelligen dat zijn bedrijf vergelijkbare uitslagen in de toekomst niet zou publiceren.
Begin maart blokkeerde Turkije de website van 's lands eerste atheïstische vereniging. In zijn uitspraak verklaarde de rechtbank dat de website "een belediging was voor religieuze waarden." De rechtbank stelde ook dat de website van het in 2014 in Istanbul opgerichte Ateizm Dernegi (Atheïstisch Genootschap), zich bezigde met "activiteiten die de publieke orde waarschijnlijk verstoren."
Toch mogen de leden van het Atheïstische Genootschap zich gelukkig prijzen. Een verbod op hun website is een relatief mild respons van de regerende islamisten. God behoedde dat een verwarde Turk denkt dat een straf "à la Charlie Hebdo" deze ongelovigen beter zou schikken.
Zoals dit elders ook het geval is, zijn Turkse islamisten geprogrammeerd om het naïeve westerse publiek, dat maar al te graag misleid wordt, te misleiden: ook islamisten kunnen "hervormingsgezind liberale pluralisten" zijn die vrijheid voor allen propageren. In de realiteit betekenen betekenen "vrijheden" in het islamistische woordenboek louter vrijheden voor islamisten.
In Turkije is het islamitische hoofddoekje vrij. Het land is dit niet.