In de week na de dubbele moord in de IKEA in Västerås, waarbij een uitgezette asielzoeker uit Eritrea enkele messen greep en Carola and Emil Herlin doodstak, stroomden de brieven en emails binnen op het kantoor van de Zweedse premier Stefan Löfven. Boze, moedeloze en radeloze Zweden pleitten bij de sociaal-democratische minister-president voor het stoppen van de instroom van criminele migranten uit de Derde Wereld. Zij vrezen, zo schreven ze, een groei van een ongebreidelde immigrantenhaat in Zweden. Een vrouw suggereerde aan de premier dat hij meer buitenlandse kranten moest gaan lezen omdat de Zweedse media de kwestie niet voldoende bespreekt, en dat hij open moet staan voor het beeld dat Zweden snel aan het afglijden is.
Gedurende de afgelopen decennia zijn is de Zweedse bevolking gewend geraakt aan het idee dat de regering -- zowel de linkse als de rechtse partijen -- vluchtelingen en immigranten een voorkeursbehandeling geven ten opzichte van autochtone Zweden. De hoge belastingen (een gemiddelde arbeider betaalt in Zweden 42% inkomstenbelasting) werden in het verleden geaccepteerd, in de kennis dat er bij ziekte, pensioen of een sociale noodsituatie altijd steungeld beschikbaar zou zijn.
Maar nu beginnen de Zweden te zien dat de verzorgingsstaat faalt. Steeds meer bejaarden glijden af naar de status van 'behoeftige'; ondanks dat ze hun hele leven gewerkt hebben, moeten bijna 800.000 van de 2.1 miljoen Zweedse pensionado's rondkomen van een maandelijks inkomen van tussen de 4.500 en 5.500 kronen (€483 en €590). Ondertussen krijgen senioren die naar Zweden immigreren een zogenaamde 'ondersteuningstoelage voor ouderen' en dat is doorgaans een hoger bedrag dan de 4.500-5.500 -- ook al hebben de ontvangers nog nooit belasting betaald in Zweden.
Nog opvallender is dat de Zweedse regering in 2013 besloot dat illegalen recht hebben op nagenoeg gratis zorg en tandartsbehandelingen. De behoeftige Zweedse senioren kunnen kiezen tussen het ophoesten van 100.000 kronen €10.700) voor een nieuw gebit, of tandeloos door het leven gaan, maar iemand die niet eens legaal in het land mag verblijven kan zijn gebit laten onderhouden voor 50 kronen (€5,50).
Deze onrechtvaardigheid, het huizentekort, de chaotische opvang van vluchtelingen en de scherpe daling in de resultaten van Zweedse studenten bij PISA-tests (Programme for International Student Assessment) zorgen voor een gevoel van desillusie bij veel Zweden. De druppel was dat premier Löfven geen reactie gaf op de IKEA-moorden.
Gatestone zocht contact met de Zweedse overheid om emails op te vragen die na de IKEA-moorden aan de premier zijn gericht. Volgens de Zweedse Wet openbaarheid van bestuur hebben alle Zweden het recht om publieke documenten in te zien -- zonder dat er naar identiteit of intentie wordt gevraagd. De regering was echter weinig happig op coöperatie: het duurde meer dan een maand en meerdere herinningen en telefoontjes voordat de regering het verzoek beantwoordde.
Hieronder publiceren we enkele fragmenten uit de opgevraagde mails, die vanuit burgers naar minister-president Stefan Löfven zijn gestuurd:
Sociaal werker Mattias, vader van vier en "een vader die wil dat zijn kinderen opgroeien in hetzelfde Zweden waar hun vader in grootgebracht werd, zonder ontploffingen, handgranaten, autobranden, geweld, verkrachtingen en moorden bij IKEA", schreef het volgende:
"Hallo Stefan, ik ben een 43-jarige vader van vier kinderen in de leeftijd van 6 tot 16 jaar, die probeert uit te leggen wat er in Zweden aan de hand is. Het spijt me om te moeten zeggen dat u en uw partij de ogen sluiten voor wat er aan de hand is in Zweden. Alles wat er gebeurt, is het gevolg van ongecontroleerde instroom uit het buitenland. U veroorzaakt sluimerende haat in Zweden. We zijn ontevreden met de manier waarop met immigratie wordt omgegaan in Zweden, van asielopvang tot onderwijskwesties. En het is zo moeilijk om werk te vinden, dat veel mensen het opgeven voordat ze überhaupt in de buurt van een baan komen. Mattias."
De 21-jarige Marcus schreef het volgende:
"Hallo Stefan, ik ben één van je kiezers. Ik woon in Helsingborg, bij mijn ouders want er zijn geen appartementen beschikbaar. Zodra er een ouder persoon vertrekt, wordt hun woning direct ingenomen door acht buitenlanders. Zij mogen de wachtrij waar alle jonge Zweden in staan gewoon overslaan. Waarom worden, vanwege alles wat er in Zweden gebeurt -- verkrachtingen, berovingen, de IKEA-moorden, noem maar op -- de niet-Zweden niet teruggestuurd naar hun eigen land wanneer ze een misdaad hebben begaan? Natuurlijk moeten we vluchtelingen helpen, maar het zouden wel de juist vluchtelingen moeten zijn. Het spijt me dat ik het zeg, Stef, maar de rechtse Zweden Democraten zouden eens vier jaar aan de macht moeten komen om mensen uit te zetten die zich niet aan de wet houden, die moorden plegen en die de levens van jonge vrouwen verwoesten. Het is vreselijk, ik heb een slecht betaalde baan omdat er geen banen zijn. Zweden heeft meer mensen dan werk."
Peter schreef het volgende:
"Geachte premier, ik schrijf u met mijn zorgen over de ontwikkelingen in de Zweedse samenleving. Dagelijks lees ik berichten over schietpartijen, bommen en granaten, mishandelingen, verkrachtingen en moorden. Dit is ons Zweden, een land dat als een van de veiligste ter wereld te boek stond in de tijd dat jij en ik opgroeiden.
U, in uw rol als premier, heeft een verantwoordelijkheid om iedereen in het land te beschermen, ongeacht of ze hier geboren zijn of niet. Helaas constateer ik dat u die verantwoordelijkheid niet serieus neemt. Ik hou het nieuws dagelijks bij, en ondanks dat er wederom een daad van waanzin is gepleegd, ditmaal tegen een moeder en haar zoon bij IKEA, zie ik geen enkele toewijding van u aan uw verantwoordelijkheid.
U zou de gewelddadige ontwikkelingen in dit land met empathie moeten veroordelen, meer geld en middelen beschikbaar moeten maken voor de politie, de douane en officieren van justitie om misdaad af te remmen en om terug te vechten -- en niet alleen dijken en uitkijktorens te bouwen -- tegen criminele activiteiten."
Dit schreef Sebastian:
"Dag Stefan! Na het nieuws over de gruwelijke daad bij de IKEA in Västerås, vraag ik me af wat je gaat doen om mij een veilig gevoel te geven in de winkels en op de straten van Zweden. Wat ga je veranderen om ervoor te zorgen dat dit nooit meer gebeurt? Of gaat immigratie echt op dezelfde voet door?"
Benny vroeg zich het volgende af:
"Hoi, ik vroeg me af waarom de overheid zo stil is na zo'n afschuwelijk incident? De hele zomer is getekend door extreem geweld, schietpartijen, steekpartijen en ontploffingen. De overheid moet krachtig optreden zodat we ons veilig kunnen voelen!"
De onderwerpregel van de mail van Laila luidde: "Is dit hoe het hoort te zijn?"
Ze schrijft verder:
"Moeten we nog naar buiten gaan zonder onszelf te bewapenen? Verkrachting na verkrachting vindt plaats en niemand doet er wat aan. Ik ben geboren en opgegroeid in Vårby Gård, maar zeven jaar geleden moesten we verhuizen omdat we de honden niet meer uit konden laten 's avonds omdat niet-Europeanen op de stoep reden. Als je niet aan de kant ging, sprongen ze uit hun auto en kreeg je een knal. Als je de politie belde, deden ze niets — in een buitenwijk van Stockholm! Toen mijn broer zelf opstond tegen deze lui, kreeg hij een vuurpijl in zijn brievenbus. De knal was enorm. Vrouwen en meisjes worden verkracht door niet-Europese mannen, die hier komen en roepen dat ze onbegeleide minderjarigen zijn, terwijl het om volwassen mannen gaat.
Het is makkelijk om wapens te krijgen tegenwoordig, ik vraag me af of dat is wat de Zweden moeten gaan doen: zichzelf bewapenen voor ze boodschappen gaan doen. Want nu kom ik bij wat er is gebeurd bij een groot woonwarenhuis: de twee mensen die zijn vermoord, zijn niet enkel gedood, er wordt op internet gezegd dat ze onthoofd zijn.
De premier spreekt er met geen woord over, maar maar er wordt wel meer geld uitgetrokken voor asielopvang -- een slag in het gezicht voor de nabestaanden die net twee familieleden vermoord zagen worden. Zweedse kranten zwijgen, maar gelukkig zijn er buitenlandse kranten die de waarheid vertellen. Wij Zweden kunnen niet zomaar verhuizen, we wonen met z'n vijven in driekamerappartementen. Twee van ons zijn werkloos en zoeken zich suf naar werk dat er niet is. De enige optie is via uitzendbureaus. Ik ben 50 jaar oud, zit gedeeltelijk in de ziektewet vanwege twee chronische aandoeningen, en kan niet zomaar van de ene plaats naar de andere rennen. Maar er komen steeds meer asielzoekers binnen. Er zijn geen woningen, er is geen werk en we durven niet meer om boodschappen. Maar we worden geacht om de te denken dat alles prima gaat.
Ik vrees dat de minister-president buitenlandse kranten moet gaan lezen om te beseffen dat Zweden eraan onderdoor gaat. De massa-immigratie kost miljarden per jaar, maar het enige wat die immigranten doen is waterpijp roken in Vårby Gård. En dit gebeurt natuurlijk op andere plekken ook. En nu begint dat besef zich te verspreiden: je zult het zien in de volgende opiniepeilingen. Binnenkort stemt iedereen op de Zweden Democraten, ze krijgen iedere dag meer aanhangers.
Jullie regeringslieden wonen niet in geraakte gebieden, jullie wonen in sjieke wijken met louter Zweedse buren. Alle politici zouden verplicht minstens drie maanden in een gebied moeten wonen waar de meerderheid allochtoon is, en hun auto zou moeten worden ingenomen zodat ze verplicht met het openbaar vervoer zouden moeten reizen. Na drie maanden zul je zien wat ik bedoel.
Ik ben doodsbang voor wat er gebeurt in dit land. Wat gaat de regering er aan doen?"
En Anders schrijft tenslotte het volgende aan de Zweedse premier:
"Hallo Stefan, waarom spreekt u zich als onze minister-president niet sterker uit tegen het geweld dat in ons land aan het escaleren is, zoals nu met de dubbele moord bij de IKEA in Västerås? Tel dat op bij de bomaanslagen en de andere kwesties in Malmö. In plaats van meelopen in kaarslicht-processies tegen racisme, hebben we een premier nodig die zich uitspreekt tegen geweld, die zegt dat het verkeerd is, ongeacht welke etnische groep er achter zit, of welke groep er het slachtoffer van is.
Alle mensen die in Zweden leven, zijn immers Zweden, nietwaar? Een optocht bij kaarslicht tegen racisme onderstreept juist des te meer het feit dat het immigranten zijn die deze misdaden plegen. Wat we nu nodig hebben, is een duidelijk signaal van onze democratisch gekozen politici dat er een einde moet komen aan het geweld. Zweden zou een veilige haven moeten zijn, ver weg van geweld.
Ik vraag u, als onze premier, om op te staan tegen het geweld. Verenig iedereen in Zweden tot één geheel, maak er geen racismekwestie van."
Sommige mensen kregen een antwoord op hun schrijven van overheidsvoorlichter Carl-Johan Friman, anderen hebben niets teruggehoord. Een standaard antwoord luidde zo:
"Dank voor uw email aan premier Stefan Löfven. Mij is verzocht om u te antwoorden en te laten weten dat uw schrijven goed is aangekomen bij het kantoor van de premier. Het is uiteraard onacceptabel dat burgers worden blootgesteld aan geweld en criminaliteit in hun dagelijkse levens. Er wordt een heleboel ondernomen om het geweld te bestrijden, waarbij we inderdaad moeten voorkomen dat groepen in de samenleving tegenover elkaar komen te staan. Graag dank ik u voor de tijd en moeite die u besteed heeft aan het delen van uw visie, want die is belangrijk in de totstandkoming van overheidsbeleid."
Gatestone nam contact op met Laila, een van de mensen die de premier gemaild had, en vroeg haar of ze tevreden was met dit antwoord van de overheid. Dit was haar reactie:
"Nee, ik ben niet tevreden met dit antwoord, want er werd niet eens ingegaan op de situatie waar ik over sprak. In alle eerlijkheid heb ik het gevoel dat zij de problemen überhaupt niet zien. Ze praten erover in hun vergaderingen, maar niemand die daar bij aanwezig is kan hen uitleggen hoe de dagelijkse realiteit er uit ziet. Ik heb het gevoel dat ik ben afgepoeierd met onzin. Ze krijgen te horen dat mensen bang zijn. Ze spreken vervolgens over demonstreren tegen racisme. Ze lijken echt de weg kwijt. De politici begrijpen nog steeds niet hoe het er echt aan toe gaat in de Zweedse samenleving, omdat zij allemaal in hun veilige wijken bij elkaar leven. Maar een heleboel Zweden zijn genoodzaakt om in met allochtonen gevulde wijken te wonen omdat ze geen woonruimte op een betere locatie kunnen betalen."
De woede over het uitblijven van een overheidsreactie na de IKEA-moorden leidde ook nog tot een demonstratie op Sergels Torg, het hoofdplein van Stockholm, op 15 september. Honderden mensen eisten het aftreden van de regering en hielden een minuut stilte voor de vermoorde moeder en zoon, Carola en Emil Herlin. De organisatie is van plan om maandelijks in heel Zweden dit soort demonstraties te houden.
Terwijl Gatestone Institute nog altijd achter de artikelen staat die Ingrid Carlqvist er voor schreef, is Gatestone vanaf heden op geen enkelen manier meer met haar geassocieerd.