Zweden nadert een complete ineenstorting. Meer en meer lokale overheden trekken aan de bel en stellen dat als migranten in dit tempo blijven arriveren, ze niet langer in staat zullen zijn normale diensten aan burgers te verlenen. Daarbij laten onheilspellende verklaringen door overheidswoordvoerders de Zweden in angst over wat de dag van morgen zal brengen. Als de migranten-aanwas aanhoudt, zijn Zweden binnen 10-15 jaar een minderheid in hun eigen land.
Tijdens een persconferentie op 9 oktober verklaarde Zweden's premier, Stefan Löfven, dat Zweden in een staat van crisis verkeert. Echter, toen hem gevraagd werd wat hij hier precies mee bedoelde, was hij niet in staat ook maar een enkele coherente zin te formuleren.
Drie ministers verschenen aan de premier's zijde tijdens de haastig opgezette persconferentie, die plaatsvond vlak na een buitengewone bijeenkomst van de regering. Het doel van persconferentie leek het overbrengen van twee boodschappen te zijn.
- Aan de wereld uitleggen dat Zweden en het Zweedse volk "een van de grootste humanitaire ondernemingen in de Zweedse geschiedenis" onderneemt.
- Dat er niet meer huizen beschikbaar zijn, en dat migranten bereid moeten zijn in tenten te leven.
Tijdens de vragen-periode na de speeches van de ministers, vroeg journalist Tomas Ramberg van EkotPublic Radio: "U stelt dat Zweden zich voorbereidt op een crisis-situatie, wat bedoelt u met die dramatische woorden?"
Stefan Löfven's antwoord was niet te begrijpen:
"Ja, kijk, ten eerste bevinden we ons te midden van wat ik serieus meen wanneer ik het zeg, als ik een groot dankwoord uitspreek richting alle mensen die zulk fantastisch werk doen, omdat het een humanitaire onderneming is, het is precies zoals de minister van justitie en immigratie zei. Wat we eigenlijk doen is het redden van de levens van mensen die van bommen, moorden, onderdrukking komen, wiens levens verwoest waren. Wij, wij helpen hen, en dat is, een gigantische humanitaire onderneming, en nu zien we natuurlijk het aantal mensen dat dit nodig heeft, die bescherming zoeken, en het is werkelijk een van de grootste humanitaire ondernemingen. En dat we ons met een crisis-situatie geconfronteerd zien, is deels waarom ik, waarom we ook plannen schetsen om mensen voor te bereiden op situaties waarbij ze bereid moeten zijn in tenten te leven, omdat we staan voor een humanitair vluchtelingenbeleid, het recht op asiel, maar we zien nu ook dat we onze ogen niet kunnen sluiten voor het feit dat er meer komen dan ooit in zo'n korte tijd, en dat we deze mensen een dak boven het hoofd moeten bieden. Dan is het -- andere dingen zullen nodig zijn."
Echter, het feit dat de overheid het nu heeft over migranten in tenten onderbrengen, toont wellicht aan dat Zweden, ondanks alles, misschien toch niet aan de frontlinie van deze "humanitaire" strijd wil dienen. Het vooruitzicht een ijskoude Zweedse winter in een tent door te moeten brengen, zorgt er wellicht voor dat migranten een ander land dan Zweden kiezen. Zo niet, is de complete ineenstorting van het Zweedse systeem onvermijdelijk.
In 2014 deed de Deense historicus en commentator Lars Hedegaard een profetische opmerking in zijn boek "Farliga ord" (Gevaarlijke Woorden) dat de economische breakdown van naties altijd snel en onverwacht gebeurt:
"Als er een les uit de geschiedenis te leren valt, is het wel wat je denkt dat niet zal gebeuren, wel gebeurt. Keer op keer. De uiteindelijke consequentie van het Westerse, en bovenal Zweedse immigratiebeleid is dat de economie in zal storten -- want wie gaat het allemaal betalen? En economische breakdowns, zodra zij hun intreden doen, doen ze het heel snel."
Op dit moment leent de Zweedse overheid geld uit het buitenland om immigratiebeleid te betalen. Maar dat bedrag is te laag. Op 9 oktober, waarschuwde de Zweedse overkoepelende organisatie voor lokale overheden (SKL) dat gemeentes hun belastingtarieven met 2% zouden moeten verhogen. De gemiddelde lokale belastingheffing staat al op 32%, waarop veel Zweden ook nog een federale inkomensbelasting betalen. Een toename van 2% betekent een jaarlijkse toename van 1605 euro per gemiddeld huishouden.
Hooggeplaatste officials en politici zeggen ook dat de situatie extreem grimmig is. Op 1 oktober zei ministers van Huisvesting Anders Ygeman dat de huidige immigranteninstroom tot "grote economische lasten" zal leiden. Een paar dagen later legde directeur van de Immigratiedienst, Anders Danielsson, uit dat we "binnen het framework dat we allemaal kennen, het einde van de weg naderen." Dergelijke verklaringen waren voorheen ongehoord in Zweden, zeker waar het de "heilige" kwestie van immigratie betreft. Tot op heden zijn Zweden keer op keer verteld dat ze in een welvarend land leven dat geen enkel probleem heeft met het opvangen van alle asielzoekers die hierheen willen komen.
In de schaduw van de 1,5 miljoen migranten die dit jaar verwacht worden in Duitsland (dat met 81 miljoen inwoners de grootste bevolking van de EU heeft) aan te komen, trekken migranten ook naar het veel kleinere Zweden. Geografisch is Zweden groot, maar het bestaat voornamelijk uit bossen en wildernis, en er wonen slecht minder dan 10 miljoen mensen. Tot en met 2010 nam Zweden zo'n 25.000 migranten per jaar op. Echter, in 2010 maakte de toenmalige premier Fredrik Reinfeldt een deal met de pro-immigratie Groene Partik (Miljöpartiet) -- naar zijn eigen toegeven om kiezer te straffen omdat zij de anti-immigratie Zweedse Democratische partij (Sverigedemokraterna) het parlement in hadden gestemd.
Reinfeldt's deal zette de immigratiesluizen definitief open. In 2014 zochten 81.000 mensen asiel in Zweden; 33,500 van hen kregen het. Echter, veel immigranten lieten vervolgens hun families overkomen, waardoor dat aantal substantieel steeg. Afgelopen jaar ontvingen 110.000 mensen asiel in Zweden. Daarbij moet ook nog een onbekend aantal illegale immigranten opgeteld worden.
Er wordt nu gesproken van 180.000 asielzoekers die Zweden in 2015 zullen bereiken. Dat aantal is twee keer zo hoog als het voorgaande jaar. Als de helft van hen asiel krijgt, en zij allemaal drie familieleden over laten komen, hebben we het over 270.00 nieuwe immigranten -- en dat allemaal in een jaar. Meer dan 8000 mensen kwamen afgelopen week aan, waarvan 1,716 zogeheten "onbegeleide vluchtelingenkinderen".
Zweden die louter de mainstream media volgen krijgen de indruk dat alle migranten afkomstig zijn uit de Syrische burgeroorlog, maar het aantal daadwerkelijke Syriërs is eigenlijk minder dan de helft van het totaal: 2,864 mensen claimden uit Syrië te komen. 1,861 claimen uit Irak te komen, en 1,820 uit Afghanistan. Het is duidelijk dat mensen uit landen die niet in oorlog verkeren de gok wagen en asiel aanvragen in Zweden; maar dit is iets dat de mainstream media hun volgers niet vertelt.
Dat er eigenlijk een bevolkingsruil gaande is, is duidelijk voor elke nuchtere waarnemer. De Zweedse econoom Tino Sanandaji (van Iraans-Koerdische komaf, en daarom weerbaarder dan de meeste Zweden die, als zij immigratiebeleid bekritiseren, direct van racisme beschuldigd worden) schrijft op zijn blog dat Zweden binnenkort een minderheid in eigen land zullen vormen.
"1.000 - 1.500 asielzoekers per dag, over een periode van 15 jaar, staat gelijk aan 5.5 tot 8.2 miljoen asielzoekers. Tegen het eind van 2014, berekende het Zweedse CBS dat 21,5% van de Zweedse bevolking van buitenlandse komaf was: 2.1 miljoen van de 9,7 miljoen tellende totale bevolking. Het aantal mensen van Zweedse komaf -- geboren in Zweden uit twee Zweedse ouders -- is stabiel rond de 7.7 miljoen en stijgt wellicht een klein beetje door een geboorteoverschot. Als de groep van buitenlandse komaf toeneemt tot zo'n 5,6 miljoen, worden zij de meerderheid."
Een van de lokale overheden die overspoeld is door migranten is Trelleborg (bevolking: 43.000), gesitueerd langs Zweden's meest zuidelijke kustlijn. Meer dan 100 "onbegeleide vluchtelingenkinderen" arriveren er per dag per boot vanuit Duitsland. Tijdens de laatste twee weken zijn meer dan 1000 van zulke jongeren geregistreerd; meer dan de helft van hen is nu verdwenen en als vermist opgegeven. Niemand weet waarom, of waar zij heen zijn gegaan. Tel hier bovendien nog eens 13.000 volwassen asielzoekers bij op.
Geïmproviseerde tijdelijke huisvesting is gecreëerd in sportcentra, schaatshallen en in het Sturup-vliegveldhotel, om er maar een paar op te noemen.
Trellenborg heeft een wanhopige brief aan de overheid geschreven, net zoals de gemeenteraad van Örkelljunga dat ook tevergeefs deed.
"In het verleden vonden veel asielzoekers hun wel naar Malmö via Denemarken, maar dit veranderde zo'n twee weken geleden. Vanaf 10 september tot de ochtend van in oktober arriveerde 14.100 asielzoekers in Trelleborg per boot. Niets wijst erop dat die toestroom gaat stoppen. De kans lijkt zelfs groter dat deze toe blijf nemen. Op 22 september ontving Trelleborg bericht van de Immigratiedienst, waarin werd gesteld dat de gemeente waar de kinderen en jongeren arriveren bij wet de autoriteit is die hen van huizen, zorg, en leefgeld moet voorzien, totdat de Immigratiedienst bepaalt dat hun last verlicht kan worden. Trelleborg belandde snel in een situatie waarin de reguliere diensten er in z'n geheel onder lijden. Door deze brief te schrijven, willen we u graag op de hoogte brengen van de gigantische druk waaronder de nu staan."
Blijkbaar heeft de minister van Justitie en Migratie, Morgan Johansson, sindsdien telefonisch contact gehad met Trellenborg's burgemeester om mogelijke oplossingen te bespreken. Op 9 oktober besloot de Immigratiedienst dat Trellenborg uitgesloten moest worden van de plicht onbegeleide kinderen op te vangen. Echter, het is niet duidelijk hoe Trelleborg's lot eruit ziet wat de nieuw aangekomen vluchtelingen betreft. De enige concrete hulp is tot nu toe van naburige gemeentes gekomen, die hun faciliteiten hebben geopend voor Trellenborg-migranten.
Malmö, dat zo'n 21 kilometer van Trelleborg verwijderd ligt, verkeerd evenzo in nood. De afgelopen weken is het treinstation van Zweden's derde stad, Malmö, overlopen door immigranten. De vrijwilligers die er de eerste dagen verschenen met voedsel, water en kleding, lijken hun interesse nu verloren te zijn.De Sociaal-democratische burgemeester van Filipstad, Per Gruvberger, luidde onlangs het alarm dat zijn gemeente van 6000 mensen niet in staat zal zijn om school en kinderopvang voor 1100 asielzoekers te leveren, die aan zijn gemeente zijn toegewezen.
Het antwoord van de minister voor Justitie en Migratie, Morgan Johansson's, antwoord op deze noodkreet was: "Als het nodig is, zal Filipstad zijn operaties uit moeten breiden."
Deze ongevoelige stellingname van Johansson zorgde ervoor dat de burgemeester van het naburige Årjäng, zijn geduld verloor. Hij schreef over zijn partijgenoot op Facebook:
"Sorry voor m'n taalgebruik, maar Morgan Johansson is helemaal f--ng gek geworden. "Uitbreiden," zegt hij. Het zijn geen f--ing bakstenen en planken die we tekortkomen, het zijn leraren!!!!"
De Immigratiedienst, die de motieven van migratie onder migranten moeten onderzoeken, komen vanzelfsprekend om in het werk. Zelfs voor de meest recente vluchtelingencrisis -- en ondanks de 1200 nieuw aangenomen werknemers afgelopen jaar -- het de staf het moeilijk. De vakbond luidt nu het alarm, en vreest meer geweldsdelicten, vandalisme en zelfmoordpogingen. Dit jaar (tot augustus) waren er 1.021 van zulke incidenten gerapporteerd.
"De hele afdeling is overbelast. De druk is enorm. De werkomgeving is drastisch verslechterd," zei Sanna Norblad, plaatselijk leider van de ST-unie.
Terwijl de zaak zich ontwikkelt kijken grote segmenten van de Zweedse samenleving in horror toe vanaf de zijlijn, en vragen zij zich af wanneer de onvermijdelijke ineenstorting van hun land zich zal voltrekken. Tegelijkertijd is een verassend groot segment van de samenleving nog steeds vol zelfvertrouwen en denken ze dat "vadertje Staat" het allemaal wel oplost. Dit is typisch Zweeds, net als de wensen van de kinderen die Peter Santesson, hoofd van het Poll-instituut Demoskop, beschreef op de website Dagens Opinion. Santesson stelt dat Zweden een ongebruikelijk hoog vertrouwen hebben in de sociale orde, en dat zij er van overtuigd zijn dat "ergens hogerop, er altijd beter geïnformeerde en slimmere mensen zijn, die de verantwoordelijkheid nemen en verzekeren dat alles werkt." Als blijkt dat ambtenaren helemaal niet in staat zijn de vluchtelingencrisis op te lossen, die ze zelf hebben gecreëerd, kan dit rampzalige gevolgen hebben. Santesson vervolgt:
"De verantwoordelijke beleidsmakers moeten het vertrouwen overdenken dat de bevolking hen geschonken heeft, en zij moeten dat vertrouwen met zorg behandelen tijdens deze crisis. Als het volk hun vertrouwen verraden ziet doordat ze de situatie niet het hoofd kunnen bieden -- als "Zweden" niet het wondermiddel tegen de crisis blijkt en deze te zwaar wordt -- dan zal de politieke en sociale uitkomst die van het dossier immigratie ruimschoots overstijgen."
De blogger Johan Westerholm, een kritische sociaal-democraat, wees er op 7 oktober in een stuk genaamd "Systeemafbraak en het het immigratiesysteem" op dat naast hen die reeds in Zweden zijn, we degenen daarbij moeten optellen die geen asiel hebben gekregen in Noorwegen en Finland, en daarom teruggestuurd zullen worden naar het land waar ze vandaan kwamen -- Zweden. Gezien Finland zo'n 60% van de asielaanvragen afwijst, is het niet onredelijk te denken dat de chaos de komende weken alleen maar zal toenemen.
Westerholm schrijft dat de situatie in Malmö "uit de hand is gelopen," en dat Zweden werkelijk geen enkel idee heeft van wie er allemaal in Zweden aankomen.
"Veel ambtenaren van de Immigratiedienst weten niet eens wat aangewezen terreurorganisaties zijn, en dan zijn er de sympathisanten -- mensen die, in principe, nooit een melding zouden maken uit ideologische overwegingen. Een grote groep is te bang om zich uit te spreken. In een organisatie die gekenmerkt wordt door angst en stress, is niets doen een beproefde manier om uw baan te houden. En sowieso, mocht er al een melding gemaakt worden, gebeurt daar meestal niets mee. Als het leven of de gezondheid van een terrorist bedreigd wordt, mag hij meestal blijven, zoals dit vaak het geval is. Eerst krijgt hij een tijdelijke verblijfsvergunning, maar in de praktijk wordt dit bijna altijd een permanente."
De 152 asielzoekers die tot dusver bij de veiligheidsdienst zijn aangegeven als bedreiging voor de nationale veiligheid, zijn naar alle waarschijnlijkheid dus pas het topje van de ijsberg.
De Zweden die hun vertrouwen in de autoriteiten en politici al kwijt zijn, bereiden zich nu voor op het ondenkbare -- dat hun eens zo veilige samenleving op instorten staat. Op de website 72timmar.se, informeert de Calamiteitenraad de bevolking over "onze vijf basisbehoeften: water, voedsel, warmte, slaap en veiligheid." Lezers wordt verteld om water en blikvoer thuis op voorraad te houden, en er zeker van moeten zijn dat ze warm kunnen blijven.
"Preppen" wordt steeds gewoner in Zweden. Afgelopen zomer, deed het dagblad Svenska Dagbladetran een verhaal over de eerste Zweedse online-winkel voor preppers, en dat de belangstelling enorm was. Volgens polinstituut Sifo waren tot voor kort 7/10 Zweden volstrekt onvoorbereid op een crisis die de stroomtoevoer en infrastructuur uitschakelt. De eigenaar van de webshop, Fredrik Qvarnström, vertelde de krant dat naar zijn schatting, Zweden het slechts zijn voorbereid op een crisis.
"Er wordt veel gepraat over het broeikaseffect en de economische crisis. Mensen lijken zich er van bewust dat er problemen zijn, maar ik denk niet dat ze beseffen hoe kwetsbaar ze werkelijk zijn. We vertrouwen erop dat de staat voor ons zorgt, net als in het verleden."
Het zal niet meer lang duren voordat Zweden zich realiseren dat de staat niet meer voor hun zal zorgen. Het land dat nog geen twintig jaar gelden werd beschouwd als een van de veiligste en meest welvarende ter wereld, loopt nu het gevaar een gefaalde staat te worden.
Terwijl Gatestone Institute nog altijd achter de artikelen staat die Ingrid Carlqvist er voor schreef, is Gatestone vanaf heden op geen enkelen manier meer met haar geassocieerd.