Het was ongetwijfeld niet Patrick Kanners, Frankrijks minister van Stedelijke Gebieden, plan om op 27 maart de waarheid te vertellen.
Hij was in de studio van Europe 1 TV om het linkse credo te benadrukken: islamitisch terrorisme is geworteld in armoede en werkeloosheid. Maar ze stelden een vraag opnieuw en opnieuw. "Hoeveel Molenbeek-wijken zijn er in Frankrijk?" Uiteindelijk zei hij: "Er zijn vandaag, zo weten we, honderden wijk in Frankrijk die potentiële overeenkomsten laten zien met wat er in Molenbeek is gebeurd."
Molenbeek is, zoals de hele wereld inmiddels weet, de Brusselse wijk die het epicentrum van de Europese jihad is geworden. Het is een wijk onder salafistische controle, die 3 bewoners op pad stuurde om op 13 november 2015 honderden mensen te vermoorden. Dit waren bewoners van dezelfde wijk die het Brusselse vliegveld en het Maalbeek metro-station bombardeerde.
De reactie op Kanners opmerking kwamen niet bepaald langzaam op gang. De eerste secretaris van de Socialistische Partij, Jean-Christophe Cambadélis, beschuldigde Kanner ervan "nationale harmonie ongedaan te maken." Julien Dray, nog een leidend figuur binnen de socialistische partij, bekritiseerde Kanner, en zei hem: "Het bevalt me niet als je mensen stigmatiseert."
Kanner laat zich echter niet intimideren. Tijdens een interview op 28 maart met Le Parisien, herinnerde hij zich,
"Amedy Coulibaly [de moordenaar in de Hyper Cacher-aanval], kwam uit Grande-Borne à Grigny, Mehdi Nemmouche [de moordenaar bij het Brusselse joodse museum], kwam via de Bourgogne-wijk in Tourcoing. En Mohammed Merah, kwam uit de Mirail-wijk te Toulouse."
Malek Boutih, de socialistische Deputy, schoot Kanner te hulp. Hij verklaarde,
"Het is de eerste keer dat een minister van Stedelijke Gebieden een fractie van de waarheid vertelt, namelijk dat ghetto's geleidelijk zijn verworden tot gebieden die niet meer te besturen zijn... Wijken die dienen als kweekvijvers voor terroristen."
Samia Ghali, een senator (socialistische partij) uit Bouches du Rhones, bevestigde de verklaringen van Kanner: "Er zijn trainingskampen in de wijken van Marseille, waar mensen leren te schieten." Ze voegde hieraan toe, "Ik ben zover gekomen dat ik me afvraag of we muren zouden moeten bouwen om schoolpleinen te beschermen tegen Kalashnikov-kogels, of geweren die hun weg naar het schoolplein vinden."
Gilles Kepel, professor aan het Instituut voor Politieke Studies te Parijs, en een van de voornaamste experts in Frans islamisme, legde begin april uit dat er drie ingrediënten nodig zijn voor het creëren van een Molenbeek.
"1) Een sterk systeem van georganiseerde misdaad, gecentreerd rond een kif [een marihuana-soort]; 2) Safe houses waar terroristen hun wapens op kunnen slaan; 3) Plaatselijke politici die accepteren dat salafisten ontelbare moskeeën hebben geopend die niet te controleren zijn."
Deze drie ingrediënten zijn ontegenzeggelijk aanwezig in alle 100 Franse Molenbeek-wijken, voegde Kepel hieraan toe. Maar het werkelijke doel van Salafisten, zei hij vervolgens, is het veroveren van wijken om een "enclave-oorlog" te voeren.
Kanner bevestigde dit beeld: "Salafisten willen de macht grijpen in deze wijken." De ernst van de situatie werd recentelijk nog onderschreven door premier Manual Valls: een fundamentalistische "minderheid" staat op het punt de "ideologische culturele oorlog" om de islam te winnen.
De salafisten willen eigenlijk niet eens "de macht grijpen" in deze wijken. In veel wijken, hebben ze het al.
Op 27 januari wijdde tijdblad Paris-Match meerdere pagina's aan de wijk Reine-Jeanne in Avignon, een grote stad in het zuiden van Frankrijk, waar salafisten een half miljoen moslims systematisch exploiteren.
"Hoe verder ik door de gebouwen heenloop, hoe meer perplex ik raakte. Een plein voor islamistische wonderen, een enclave die wil leven als in de tijd van Mohammed. Een bakkerij, een kapper, gebouw-managers, tieners. Allemaal (of bijna allemaal) overgenomen door de koran. Of in ieder geval, hun koran. Het is een islamitische republiek in het klein."
"Tijdens de preken zijn ze afkeurend en criminaliserend. Een vrouw die rookt? Een verdorvene. Een vrouw die zichzelf niet bedekt? Een verleidster. Een man die niet halal eet? Hij heeft een enkeltje naar de hel"Die buurvrouw, die gescheiden is, met drie kinderen, en werkt met mannen? Zij zal haar waardigheid verliezen. Ze zou het maar beter op kunnen geven. In hun poging niet door te gaan voor een "makkelijke vrouw", kiezen de ongelukkigen het moeilijk leven, de uitkering!"
In Sevran, een buitenwijk van Parijs, is de salafistische moskee een paar weken geleden gesloten, omdat het jonge moslims voor IS rekruteerde. Zes van hen zijn waarschijnlijk al gedood in Syrië. Nadia Remadna, een islamitische maatschappelijk werker, woont in Sevran. Zij startte de plaatselijke "Moeders Brigade", om moeders te helpen de controle over hun kinderen te herwinnen, om de islamistische invloed te kunnen bestrijden. In 2014 schreef ze een provocatief boek, "Hoe ik mijn kinderen redde", met de ondertitel "Eerst vreesden we dat onze kinderen crimineel werden. Nu vrezen we dat ze terrorist worden."
Op 14 maart ontving Remadna doodsbedreiginen via de telefoon: "We weten waar je kinderen naar school gaan," and "je dochter is erg mooi."
De volgende dag verscheen er een delegatie van compleet gesluierde salafistische "ware islamitische moeders" die haar vertelde: "We willen moskeeën, geen scholen."
Op 29 maart sprak de filosoof Yves Michaud tegen Paris Match over zijn studenten:
"Mijn oud-studenten die heden lesgeven in de buitenwijken... vertel mij dat er onder hun studenten mensen zijn die van de een op de andere dag terrorist kunnen worden. Ze nemen het gewicht van de islam, adolescentie en ghetto-vorming tot zich, waardoor zij vraagtekens zetten bij hun identiteit, en in culturele desoriëntatie raken. Het is een ideale voedingsbodem voor de jihadistische lokroep."
Hoeveel salafisten telt Frankrijk? 15,000 tot 20,000, volgens Bernard Godard, oud-hoofd van het ministerie voor Binnenlandse Religieuze zaken. Volgens politicus Antoine Sfeir, zijn er zo'n 20,000 tot 30,000 salafisten. Volgens politiebronnen zijn minstens 90 van de 2500 geregistreerde islamitische centra in stedelijk Frankrijk salafistisch. Dat getal verdubbelt elke 3 jaar. Ze zijn gesitueerd in de buitenwijken van Parijs, in de Lyon-regio en in Marseille.
Volgens het ministerie van Binnenlandse Zaken, zijn 41 islamitische centra het doelwit van "infiltratie", wat betekent dat "traditionele" imams gedwongen vervangen worden door salafistische imams.
De echte vraag is: als de overheid op de hoogte is van de situatie -- wat het is -- waarom wordt het salafisme dan niet verboden, en waarom zet het salafistische imams niet uit, terwijl zij gedijen in deze wijken, maar ook op Youtube, Facebook en Twitter?
Yves Mamou, gesitueerd in Frankrijk, werkte twee decennia als journalist voor Le Monde.