Opnieuw, het is de Year Award voor het stomste idee van het jaar, en onder de vele stralende kanshebbers, is er een die met name opvalt.
De Diplomatieke Conventie in Groot-Brittannië is waar de nieuwe ambassadeurs zich presenteren, in het Hof van St James. Zij ontmoeten er de vertegenwoordigers van de monarch en worden dan officieel erkend als vertegenwoordigers van hun staat in het Verenigd Koninkrijk. Dus het zou interessant zijn om alleen maar eens de laatste afwijking van de Britse krant Independent met een bijdrage van Vadim Nikitim te overwegen, als die zijn zin zou krijgen. Dit is het genie dat vorige week al die vervelende argumenten omzeilde over het al of niet vormen van ISIS als een staat, en voorgesteld heeft hen om niet alleen als zodanig te behandelen, maar dat het ook tijd is om aan ISIS diplomatieke erkenning te verlenen.
Mr. Nikitim's argument was dat paria-staten binnen het internationale systeem kunnen worden gebracht door middel van dergelijke maatregelen, zoals de Amerikaanse President Barack Obama vermoedelijk ook denkt dit te doen met Iran. Nikitim nodigde ons uit om het precedent van de Sovjet-Unie te overwegen. Maar in plaats van zich te realiseren dat de Sovjet-Unie ingestort is omdat haar economische systeem de instorting veroorzaakte, lijkt Nikitim te denken dat de Sovjet-Unie uiteen viel omdat landen zoals de VS en het Engeland het diplomatiek erkenden -- daarmee aantonend dat er geen betere manier is om van de huidige tijd een verkeerd beeld te krijgen, dan door het verkeerd beeld van het verleden te hebben. Zo betoogt hij:
"Alleen door ISIS te erkennen en te behandelen als een bonafide staat, hopen we de werking en motivaties te begrijpen... Alleen door het te accepteren als een realiteit en de diplomatieke erkenning uit te breiden tot ISIS, kan het westen hopen een geloofwaardige matiging te kunnen bereiken en het verder te beperken. Het Sovjet-Unie scenario is nu de minst slechte optie: het is tijd om een lange vrede te bezegelen met de militante islam. "
"Alleen"? Ah, ja, we kunnen allemaal kunnen zien hoe prachtig een erkenning de "gematigden" bereikten in "het Derde Rijk, Noord-Korea en Soedan, alleen maar als steekproef. Zoals de columnist Mary Anastasia O'Grady vorige week schreef op de eerste verjaardag van Cuba in haar erkenning door de Verenigde Staten: "Met duizenden arrestaties, migranten die ontvluchten, en Rusland die erin wil. Klinkt bekend?"
Er moet zeker worden gehoopt dat als Nikitim's advies wordt opgevolgd, er camera's aanwezig zullen zijn bij het Hof van St. James voor de komst van de eerste ISIS-afgezant. Elke detail van de vergadering zou de moeite waard zijn om vast te leggen voor het nageslacht.
Wie zal ISIS misschien willen sturen? Het Midden-Oosten protocol zou normaal gesproken vereisen dat de ambassadeur een nauwe verwant is van de heerser van de betrokken staat. Heeft kalief al-Baghdadi een neef die hij misschien kan sturen? De gemeenschappelijke vraag van wat te doen met de derde zoon -- het soort dat een beetje labiel is, een die wat te veel belangstelling heeft voor meisjes en niet genoeg voor het familiebedrijf? Een Londense taak kan gewoon het antwoord zijn.
De receptie-ceremonie zou een nuttig moment zijn om bepaalde "wegen uit te leggen die worden bewandeld" in Groot-Brittannië. Hoewel een delicate aangelegenheid - jarenlange hoofse ervaring moeten helpen de dingen gemakkelijk te laten passeren. Het is heel goed mogelijk, bijvoorbeeld, dat de ISIS-ambassadeur zou denken dat je met absoluut alles wat er in het Verenigd Koninkrijk gebeurt, weg kunt komen. Bijvoorbeeld, wie herinnert zich niet het geval van de Saoedische Prins Saud bin Abdoel Aziz Bin Nasir die misschien de indruk had dat men maar kan verkrachten, dienstknechten slaan, en behandelen als een dier, op de vloer laten slapen, en dan zelfs kan doden in een 5-sterrenhotel in Londen en dan daarmee wegkomen met alleen de lichtste van alle vonnissen. Het zou moeten worden uitgelegd aan de ambassadeur van ISIS dat men alleen met een dergelijk gedrag in Londen kan wegkomen als je een kleinzoon van de Saoedische koning bent, of uit een land komt met een even lange en fatsoenlijke diplomatieke geschiedenis. Ambassadeurs van ISIS daarentegen zullen zich enigszins moeten bewijzen dat zij de eerste trechter zijn voor veel lucratieve contracten naar ons toe, voordat dergelijk gedrag aanvaardbaar wordt.
Op dit punt aangekomen zal de ambassadeur van ISIS zich op zijn gemak voelen, en kan hij enkele onderzoeken doen om zich dit eigen te maken. Hoeveel niet-moslim vrouwen zullen hem worden toegestaan als slavin tijdens zijn verblijf? Hoe groot is de Koerdische en Yazidi-bevolking in het Verenigd Koninkrijk? Als mensen praten over het krijgen van "slaag" en "onthoofding" in Londen in deze dagen, betekent dit dan wat hij denkt dat het betekent? Hoe zit het met gestenigd worden? Op dit punt kan de sluwe en vindingrijke blik op het gezicht van de nieuwe ambassadeur veranderen in iets meer vertrouwend, en dat er een nieuwe "speciale relatie" met hem zich aan het ontwikkelen is.
Tussen een systeem waar homoseksuelen mogen trouwen en een systeem dat hen van gebouwen gooit, moet absoluut tot een compromis gekomen worden. Tussen een groep die de Midden-Oosten cultuur vernietigt en een die het zorgvuldig in musea en al de steden bewaart, daar zal zeker iets van een gemeenschappelijke grond moeten zijn.
Natuurlijk zal er een horde aan nachtmerries nog in het vooruitzicht liggen in het protocol bij staatsdiners. Het is al moeilijk genoeg om de Iraanse ambassadeur apart te houden van de Israëlische ambassadeur wanneer ze alfabetisch in de rij staan (dank God voor Ierland). Maar het kan nodig zijn om de ISIS-ambassadeur in een andere kamer te houden, als hij ontdekt dat er een echte Jood aanwezig is. De nieuwe ambassadeur zal onophoudelijke eisen dat ieder ander zich zal "bekeren of sterven", wat zou kunnen worden gladgestreken door de interventies van de dienstknechten van de Queen, die in het verleden meesters waren in het delicaat waarschuwen van bezoekers voor het gebruik van het verkeerde mes voor het vis-gerecht. Het verzoek van de ISIS-ambassadeur om met zijn eigen mes aan staatsbanketten te mogen aanzitten, daar zal voorzichtig mee moeten worden omgegaan natuurlijk, evenals de kwestie van waar van de Queen's honden te verbergen als de ambassadeur van ISIS in het huis komt.
Natuurlijk zijn er altijd nog die vervelende familie problemen: wat als de militante islam (of Iran) niet "een lange (of korte) vrede wil sluiten" met ons? Is er dan een Plan B?
Maar zodra al deze te verwaarlozen diplomatieke heuvels zijn geslecht, is er geen reden waarom deze Independent columnist het niet bij het goede eind kan hebben, en we eindelijk kunnen beginnen aan de "lange vrede met de militante islam".