Het zit erop. De laatste poging om het Britse Links nog enige degelijkheid bij te brengen is voorbij. De Partij van links Engeland -- de Labour-partij -- bevindt zich nu in exact dezelfde positie als waar het zich bevond toen deze racisme-rel startte. Het heeft zichzelf onderzocht, zichzelf onschuldig bevonden, en de leider die de hele rel startte opnieuw als leider gekozen.
Gatestone-lezers hebben dit vanaf het begin kunnen volgen. Nadat Jeremy Corbyn tot veler ontsteltenis tot partijleider verkozen werd, versloegen we in november het "nieuwe racisme" dat hiermee gepaard ging -- en alleen maar erger zou worden -- van een partij die zojuist een man had verkozen die Hamas en Hezbollah als vrienden bestempelt, en die een leven lang vriendschappelijk omging met de ergste antisemieten en anti-westerse propagandisten ter wereld.
In februari dit jaar, toen de Oxford-Labourclub overlopen leek door nauwelijks verholen en grotendeels openlijke antisemieten, suggereerden wij dat de rot van de partij in de top was begonnen. Het is moeilijke om nieuwere leden te verbannen voor misdaden die niet erger zijn dan misdaden die door de leider van de partij begaan zijn.
In maart versloegen we de groeiende tolerantie binnen de partij voor het verspreiden van antisemitische leuzen, en de dominantie van antisemitische figuren. Parlementskandidaat Vicky Kirby was eerder geschorst van de partij voor tweeten dat joden "grote neuzen" hebben, dat Adolf Hitler de "zionistische god" is en andere bepaald onaantrekkelijke uitlatingen. Onder Corbyns leiderschap werd Kirby opnieuw aangesteld en werd de vice-voorzitter van de lokale afdeling van haar partij.
In mei begon het grote schandaal -- degene die het aannemelijk maakte dat Corbyn uit zijn positie ontheven zou worden. Tegen eind april vonden er een serie aan schandalen allemaal op exact dezelfde locatie plaats. Naz Shah -- een parlementslid uit Bradford -- had anti-Israel en antisemitische boodschappen op Facebook en andere sociale media verspreid. Onder andere een suggestie dat joodse Israeli's met geweld naar de VS gedeporteerd zouden moeten worden. Tegelijkertijd leek parlementslid Rupa Huq dergelijke uitlatingen te willen goed praten, maar kwam hier snel op terug, waarna een aantal islamitische Labour-raadsleden werden geschorst na antisemitische uitspattingen.
Toen de voormalige Londense burgemeester en bestuurslid Ken Livingstone begon te claimen dat joden voor de holocaust een alliantie met Hitler hadden, besefte zelfs Corbyn dat er gehandeld moest worden. Kortdaad zette hij een onderzoek naar antisemitisme in, dat geleid werd door het nieuwe partijlid Shami Chakrabarti. We voorspelden direct dat dit onderzoek eruit zou bestaan het probleem te ontkennen, ontwijken en toedekken. De waarschuwingstekens waren er al, en niet alleen in het feit dat degenen die het onderzoek leidde (naast dat zij o.a. geen expertise, kennis of ervaring met antisemitisme had), maar ook omdat tevens snel werd aangekondigd dat het onderzoek zich ook zou concentreren op "andere vormen van racisme", zoals "islamofobie".
Het veraste dus niemand dat we in juli onthulden dat de Labour-partij zichzelf, zoals voorspeld, "onschuldig had bevonden". Het Chakrabarti-rapport had geen bewijs van antisemitisme "of andere vormen van racisme" gevonden, ook al meldde het wel dat er "af en toe een giftige sfeer" was en een paar bewijzen van "onwetende opvattingen".
Dat er twee antisemitische incidenten plaatsvonden vlak voordat het witwassen begon -- een door Corbyn zelf, toen hij Israel met ISIS leek te vergelijken, een andere toen een joods Labour-parlementslid zichzelf weggepest voelde -- schijnbaar was dit slechts het puntje van de ijsberg.
Sinds de publicatie van het rapport is Corbyn voor een raad van afgevaardigden van het interne-aangelegenheden-committee verschenen, dat de kwestie van antisemitisme onderzocht en waarbij Corbyn ondervraagd werd over het rapport van zijn partij. In tegenstelling tot de 'onafhankelijkheid' van het rapport, zat mevrouw Chakrabarti achter Corbyn terwijl hij bewijs leverde, knikte ze mee met zijn beweringen, wees kritiek af en gaf notities door aan Corbyn om hem bij te staan, totdat de raad haar vroeg daarmee te stoppen. Tijdens dat verhoor werd de intellectuele leegte van het 30 pagina's tellende rapport evident.
 Jeremy Corbyn (midden) wordt ondervraagd door de Raad van Afgevaardigden, over het Labour-onderzoek naar antisemitisme, terwijl de auteur van het onderzoek, Shami Chakrabarti (links), hem notities toespeelt. 4 juli 2015 (Bron: het Britse parlement) |
Op een gegeven moment werd Corbyn gevraagd naar Jackie Walker, een activiste die geschorst en vervolgens opnieuw aangesteld werd nadat zij joden als de "hoofd-financiers van de slavenhandel" bestempelde. Volgens Corbyn had Jackie Walker nog steeds een positieve bijdrage aan de partij te leveren.
Het Chakrabarti-rapport stelde in zijn "richtlijn voor taal en gedrag" dat "raciale of religieuze uitlatingen en stereotyperingen over welke groep dan ook geen plaats hebben binnen de moderne Labourpartij." Maar tegelijkertijd, terwijl de auteur achter hem zat te knikken en mee discussieerde, insisteerde Corbyn dat een figuur als Walker niet alleen een plaats binnen de partij had, maar zelfs een "positieve bijdragen" kon leveren.
De Raad van Afgevaardigden vroeg wat er in het vervolg zou gebeuren met leden die zich in ongepaste termen uitlieten over joden. Corbyn antwoordde dat "wat er zal gebeuren is dat hen verteld zal worden deze termen niet te gebruiken". Een stoutmoedig toonbeeld van leiderschap, zoveel is zeker.
In ieder geval zullen lezers na dit alles niet verrast zijn dat op 5 juli aangekondigd werd dat Naz Shah -- het Labourlid dat geschorst was om exact deze uitlatingen -- formeel opnieuw aangesteld was in de partij. De Labour-partij van Bardford-West is terug, en alles is koek en ei. De Britse Labourpartij is succesvol heroverd. Het was allemaal zo makkelijk te voorspellen. Net als de volgende stappen in de morele degeneratie en het verval van het Britse links.
Douglas Murray is een in Londen gevestigde Britse auteur en commentator.